زمینه و هدف: دانش اقسام گوناگون دارد و راههای تفکر در مورد اقسام دانش نیز متفاوت است، بنابراین نه یک راه ثابت برای یادگیری امور مختلف وجود دارد و نه نتیجه آموزش برای هر یک از یادگیرندگان یکسان است. شیوه های طراحی موقعیت های یاددهی - یادگیری متفاوت، در موضوعات گوناگون می تواند پاسخگوی پرورش تفکر در زمینه های گوناگون باشد. با توجه به ضرورت امر طراحی در فرایند تدریس و یادگیری، پژوهش حاضر نیز با بررسی تأثیر آموزش مبتنی بر مدل موج وار مریل بر مهارت های حل مسئله، یادگیری و یادداری دانشجویان تکنولوژی آموزشی دانشگاه اراک در سال تحصیلی 96-1395 انجام شد. روش ها: در پژوهش حاضر از روش شبه تجربی و طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه استفاده شد. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه ی دانشجویان رشته علوم تربیتی-گرایش تکنولوژی آموزشی دانشگاه اراک در سال تحصیلی 96-1395 بود. در این تحقیق نمونه اصلی شامل دانشجویان ورودی سال 93 بودند که، واحد درسی آموزش مبتنی بر سیستم ها را در نیمسال اول، سال تحصیلی 96-1395 انتخاب کرده بودند و برای انتخاب این نمونه از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد. تعداد حجم نمونه 30 نفر بود که به صورت تصادفی در دو کلاس 15 نفره جای گرفتند. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس و نیز تحلیل واریانس برای اندازه گیری های مکرر استفاده شد. ابزار جمع آوری اطلاعات نیز، پرسش نامه ی حل مسئله ی هپنر و پترسون (1982) و نیز آزمون یادگیری و یادداری محقق ساخته بود. یافته ها: یافته های حاصل از این پژوهش عبارتند از: 1- روش آموزش مبتنی بر الگوی طراحی آموزشی موج وار بر مهارت حل مسئله ی دانشجویان تأثیر معنادار نداشته است (0.05
P). 3- روش آموزش مبتنی بر الگوی طراحی آموزشی موج وار بر یادداری دانشجویان تأثیر معنادار داشته است (0.05>P). نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که روش آموزش مبتنی بر مدل طراحی آموزشی موج وار بر مهارت حل مسئله ی دانشجویان تأثیر نداشته است، اما در متغیرهای یادگیری و یادداری تفاوت معنی داری مشاهده شد و دانشجویان در گروه آزمایش نسبت به گروه گواه بهتر عمل کرده اند.
