مهدی محمدی قلعه نی

هدف این تحقیق ارزیابی عملکرد کلی شبکه آبیاری آوان خوزستان در سطح 10985 هکتار می باشد. ورودی های آب منطقه اصلی (آبیاری، بارش و آزادسازی های کانال) و خروجی ها (تبخیر تعرق واقعی محصول، زهکشی سطحی خروجی و نشت از کانال انتقال) در طی سال های هیدرولوژیکی 1385 تا 1388 اندازه گیری یا برآورد شدند. نتایج این تحقیق نشان داد که میانگین ضریب مصرف آب آبیاری، راندمان توزیع و راندمان مزرعه در شبکه آوان طی سال های 88-1385 پایین و به ترتیب برابر با 37، 66 و 53 درصد می باشند. ارزیابی با روش نئوکلاسیک در سامانه های آبیاری سطحی بیانگر آن بود که مقادیر راندمان خالص و موثر به ترتیب برابر 83 و 68 درصد و هر دو بیشتر از راندمان کلاسیک (53 درصد) می باشند. کاهش های پتانسیل در تخصیص آب برای سه مقدار ضریب مصرف آب آبیاری برابر 65، 75 و 85 درصد و دو سناریوی مدرن سازی (I و II) بررسی شد. در سناریوی I، که هدف رسیدن به ET و عملکرد محصول حداکثر بود، تخصیص آب می توانست از 8/34 تا 2/50 درصد نسبت به تخصیص موجود کاهش یابد. همچنین در سناریوی II با هدف رسیدن به حفاظت حداکثر آب تحت ET حقیقی و عملکرد محصول، تخصیص آب نسبت به تخصیص موجود قابل کاهش از 4/47 تا 8/59 درصد می باشند. به طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که راندمان موثر بیان بهتری در مورد مناسب بودن مدیریت آبیاری در مقیاس مزرعه و نحوه انجام آبیاری دارد، در حالی که راندمان خالص تنها مفهوم استفاده مجدد از تلفات مفید را در مقیاس مکانی بزرگتر از مزرعه لحاظ می کند.