پیش بینی تراز سطح ایستابی نقش اساسی و مؤثری در مدیریت و بهره برداری صحیح از مخازن آب زیرزمینی برای به حداقل رساندن خسارات ناشی از خشکسالی و مدیریت منابع آب ایفا می کند. لذا در تحقیق حاضرهدف ارزیابی دو مدل هوشمند رگرسیون بردار پشتیبان و درخت تصمیم برای پیش بینی نوسانات تراز سطح ایستابی دشت گلپایگان تحت تاثیر تغییر اقلیم می باشد. بدین منظور ابتدا داده های بارش و دما ایستگاه سینوپتیک گلپایگان طی دوره 82-1381 تا 96-1395 جمع آوری گردید. بر اساس دوره آماری پیزومترها، پنج پیزومتر ورزنه، شرکت زراعی، لهرامش، مرکز نحقیقات و شیدآباد بعنوان پیزومترهای منتخب انتخاب شده است. سپس بر اساس آن، آبخوان زون بندی و تعداد چاه ها و حجم تخلیه در آن زون برای هر پیزومتر تعیین گردید. در نهایت بارش، دما و حجم تخلیه بعنوان پارامترهای ورودی مدل در نظر گرفته شد. داده های تغییر اقلیم براساس گزارش ششم IPCC، طی دوره آینده نزدیک 2041-2020 نحت دو سناریو انتشار SSP1 وSSP5 دانلود و با استفاده از روش عامل تغییرکوچک (Change Factor) ریز مقیاس شده است. بر اساس داده های تغییر اقلیم و تخلیه از چاه ها چهار سناریو الف) ssp1 و حجم تخلیه ثابت ب) ssp5 و افزایش 10 درصدی خجم تخلیه ج) ssp5 و د) ssp5 و افزایش 10 درصدی حجم تخلیه در نظر گرفته شده است. بعد از پردازش و آماده سازی داده های ورودی و سناریوها، مدل SVR و M5 برای شبیه سازی نوسانات تراز سطح آب زیرزمینی پیزومنرهای در دو حالت وضع موجود و سناریوهای منتخب اجرا گردید. نتایج مدل SVR در وضع موجود نشان داد حداکثر میانگین مطلق خطا در پیزومتر لهرامش با MAE=2/359 و MAE=4/299 می باشد و برای مدل M5 نیز حداکثر میانگین مطلق خطا در پیزومتر لهرامش در مرحله آزمایش و آزمون به ترتیب با MAE=223/5 و MAE=5/304 است. علت این که حداکثر خطا هر دو مدل در پیش بینی تراز سطح آب زیرزمینی پیزومتر لهرامش وجود دارد، تأثیر سد کوچری بر روی این پیزومتر می باشد. نتایج هر دو مدل تحت سناریوهای منتخب منجر به کاهش بیشتر تراز شده است.
