مهدی میرزائی (علوم دامی)

تاکنون مطالعات زیادی در رابطه با تغذیه فیبر در گوساله های شیرخوار در زمینه منبع فیبر، سطح فیبر، فرم فیزیکی و اندزه قطعات آن صورت گرفته است اما به نظر می رسد بررسی ماهیت فیبر (NDF) مصرف شده در گوساله های شیرخوار نیاز به بررسی بیشتری خواهد داشت. پژوهش حاضر به منظور بررسی اهمیت فیبر هضم نشده (uNDF) به عنوان یک عامل تاثیرگذار و قابل بحث در فرمولاسیون جیره و تاثیر آن بر رشد، عملکرد، متابولیت های خونی، فراسنجه های تخمیر شکمبه ای و قابلیت هضم مواد مغذی در گوساله های شیرخوار هلشتاین انجام شد. به همین جهت از تعداد 50 راس گوساله ی شیرخوار هلشتاین در قالب طرح کاملا تصادفی و 5 تیمار (هر تیمار 10 تکرار) استفاده گردید. تیمار های آزمایشی شامل: 1) گروه شاهد (خوراک آغازین بدون منبع فیبر) 2) خوراک آغازین شامل 15 درصد یونجه 3) خوراک آغازین شامل 5/7 درصد کاه گندم 4) خوراک آغازین شامل 5/7 درصد کاه گندم و 5/2 درصد سبوس 5) خوراک آغازین شامل 15 درصد سبوس بودند. گوساله ها پس از تولد تا 3 روزگی آغوز مصرف کرده و سپس وارد طرح شدند. تمام گوساله ها هنگام ورود به طرح وزن کشی شده و دما و پارامترهای رشد اسکلتی آن ها اندازه گیری و ثبت شد. پارامترهای رشد گوساله ها در زمان از شیرگیری و زمان اتمام طرح هم اندازه گیری شد. گوساله ها تا 63 روزگی (روزی 2 وعده صبح و عصر) شیر دریافت کردند و در روز 63 از شیر گرفته شدند و تا 83 روزگی در آزمایش باقی ماندند. در طول طرح هر 10 روز گوساله ها وزن کشی شده و به منظور بررسی بازدهی خوراک، مقدار خوراک مصرفی آن ها اندازه گیری می شد. همچنین از گوساله ها نمونه خون و مایع شکمبه گرفته شد و ترکیبات شیمیایی خوراک شان نیز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد مصرف خوراک آغازین در دوره بعد از شیرگیری در تیمار دریافت کننده کاه + سبوس به طور معنی داری نسبت به تیمار شاهد بیشتر بود. کل ماده خشک مصرفی نیز در کل دوره برای تیمار مصرف کننده کاه گندم + سبوس به طور معنی داری از تیمار شاهد بیشتر بود. میانگین افزایش وزن روزانه تیمار دریافت کننده کاه + سبوس در دوره قبل از شیرگیری، بعد از شیرگیری و کل دوره از تیمار دریافت کننده یونجه و تیمار شاهد به طور معنی داری بیشتر بود. وزن بدن گوساله های تیمار دریافت کننده کاه گندم + سبوس در انتهای طرح نسبت به تیمار دریافت کننده یونجه و تیمار شاهد بالاتر بو