مسعود گلپایگانی

مقدمه: ناهنجاری کف پای صاف از شایعترین ناهنجاریهای اسکلتی-عضالنی است. به منظور بهبود آن راهکارهای تمرینی مختلفی وجود داردکه روش تمرینات اصالحی NASM و پای کوتاه روش درمانی نسبتا جدیدی است. بنابراین، هدف از این تحقیق بررسی تاثیر تمرینات اصالحی NASM و پای کوتاه بر افت ناوی در دانش آموزان دختر دارای کف پای صاف بود. روش شناسی تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون -پس آزمون است. جامعه آماری تحقیق، دانش آموزان دختر13 تا 16 ساله مبتال به عارضه کف پای صاف منعطف شهرستان آباده میباشد. با استفاده از نرم افزار جیپاور، از جامعه آماری 45 آزمودنی به صورت طبقه بندی تراز شده و بر اساس نمره شاخص افت ناوی درسه گروه 15نفره )گروه تمرینات NASM، گروه تمرینات پای کوتاه وگروه کنترل( قرار گرفتند. افراد گروههای تجربی به مدت 8 هفته ) هر هفته 3 جلسه( تمرینات را انجام دادند. از آزمون شاپیرو-ویلک جهت بررسی نرمال بودن توزیع دادهها، از آزمونهای تحلیل واریانس با اندازه گیریهای مکرر جهت بررسی تفاوتهای بین گروهی و از تست تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری 0/05 با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه22 ارزیابی شد. یافته ها نتایج نشان داد بین گروههای تجربی با گروه کنترل اختالف معنادار است )0.05≥p )و پس از گذشت 8 هفته تمرین، افت ناوی در این گروهها کاهش داشته است. همچنین اختالف معناداری بین دو گروه تمرینات پس از 8 هفته تمرین مشاهده نشد )0.05≤p). بحث و نتیجهگیری: هر دو پروتکل تمرینی NASM و پای کوتاه در افت ناویکوالر دانش آموزان دختر با کف پای صاف نتایج معناداری نشان داد. بنابراین می توان اظهار داشت که هر دو مداخله اثرات یکسانی بر کف پای صاف دارند باتوجه به نتایج مطالعه حاضر، پروتکل اصالحی NASM منجر به بهبود معناداری در وضعیت کف پای صاف می شود. بنابراین می توان اظهار داشت که هر دو مداخله اثرات یکسانی بر کف پای صاف دارندو با توجه به اختالف بیشتر تمرینات NASM بر ساختار کف پای صاف، به این افراد پیشنهاد میگرددتمرینات را در برنامه روزمره خود داشته باشند