مقدمه: نوجوانی دوره قرار گرفتن در معرض استرسها و هیجانات شدیدی است. نحوه برخورد نوجوان با استرسها و هیجانات این دوره میتواند سلامت روان وی را تحت تاثیر قرار دهد. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین واکنش پذیری هیجانی و تاب آوری با سلامت روان در بین دانشجویان دانشگاه اراک انجام شد. روش: بدین منظور 224 نفر از دانشجویان دانشگاه اراک در سال اول مقطع کارشناسی به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و به پرسشنامه های تاب آوری کانر و دیویدسون (2003)، واکنش پذیری هیجانی(ناک و همکاران، 2008) و سلامت روان (GHQ) پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش رگرسیون گام به گام استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین واکنش پذیری هیجانی و سلامت روان همبستگی (42/0- r=)، و بین تاب آوری و سلامت روان (45/0 r=) وجود داشت. نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد که تاب آوری 20% از تغییرات سلامت روان را تبیین میکند و اضافه نمودن متغیر واکنش پذیری هیجانی میزان تبیین را به 28% افزایش میدهد. نتیجه گیری: میتوان چنین نتیجه گرفت که تاب آوری و واکنش پذیری هیجانی از متغیرهای اثر گذار بر سلامت روانی نوجوانان بوده و باید در برنامه ریزیهای مربوط به سلامت روان مد نظر قرار گیرد.
