پژوهش حاضر باهدف بررسی نقش خودپنداره جنسی، ناگویی هیجانی و سبک های دل بستگی در گرایش زوجین به روابط فرا زناشویی انجام شد. روش پژوهش حاضر ازنظر هدف، یک پژوهش کاربردی و ازنظر شیوه گردآوری داده ها، یک تحقیق توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل کلیه زنان و مردان مراجعه کننده به کلینیک یا دادگاه خانواده شهر اراک در سال 1398 بود، که تعداد کلیه افراد جامعه آماری 296 نفر بوده است. به منظور انتخاب نمونه آماری تعداد 200 نفر به روش نمونه گیری در دسترس و براساس جدول مورگان انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه چندوجهی خودپنداره جنسی اسنل (1995)، پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو، پرسشنامه نگرش به خیانت مارک واتلی (2006) و پرسشنامه سبک دلبستگی کولینز و رید (1990) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان و آزمون ضریب همبستگی پیرسون از نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد. نتایج نشان داد، سبک های دل بستگی، ناگویی هیجانی و خودپنداره جنسی با متغیر ملاک 28 درصد واریانس مشترک دارند. براساس نتایج، سبک اضطرابی و نزدیک بودن، پیش بینی-کننده معناداری برای متغیر گرایش به روابط فرازناشویی می باشند و در سطح معناداری 01/0، گرایش به روابط فرازناشویی را پیش بینی کرده اند، ولی سبک وابستگی پیش بینی کننده معناداری برای پیش بینی گرایش به روابط فرازناشویی نبوده است. همچنین، دشواری در شناسایی احساسات، دشواری در توصیف احساسات و تفکر عینی، در سطح معناداری 01/0، گرایش به روابط فرازناشویی را پیش بینی کرده اند. علاوه بر این، خودپنداره جنسی در سطح معناداری 01/0، به صورت منفی، گرایش به روابط فرازناشویی را پیش بینی می کند.
