ملک سلیمانی مهرنجانی

پیوند بافت تخمدان به عنوان یکی از روش های امیدوار کننده برای حفظ باروری در بیماران جوان سرطانی که متحمل شیمی درمانی یا رادیوتراپی می شوند، می باشد. استراتژی اساسی در بهبود کارایی پیوند تخمدان، غلبه بر آسیب ایسکمی ریپرفیوژن اولیه و تولید رادیکال های آزاد می باشد که در طی رگ زایی مجدد در بافت پیوند شده رخ می دهد. هدف این مطالعه بررسی اثرات تیمار همزمان اریتروپویتین (EPO) به عنوان یک آنتی اکسیدانت، آنتی آپوپتوز و آنژیوژنیک و N-استیل سیستئین (NAC) به عنوان یک فاکتور آنتی اکسیدانت و آنتی آپوپتوز بر آسیب ایسکمی ریپرفیوژن و بقای گرفت بدنبال انجماد شیشه ای و پیوند هتروتوپیک- اتوگرفت در بافت تخمدان موش در عضله پشتی بود. موش های 5-4 هفته ای نژاد NMRI به 2 گروه اصلی تازه و انجمادی تقسیم و هر گروه خود نیز به 5 زیرگروه (6 حیوان در هر زیر گروه): کنترل، پیوندی +سالین، پیوندی +Epo (IU/kg i.p.500)، پیوندی+NAC (mg/kg i.p.150) و پیوندی +EPO+NAC تقسیم بندی شد. گروه های تیماری یک روز قبل و تا 7 روز بعد از پیوند تیمار شدند. 28 روز بعد از پیوند، تخمدان ها بازیافت و مورفولوژی آن ها با استفاده از روش-های استریولوژی مورد بررسی قرار گرفت. میزان سرمی مالون دی آلدئید و هورمون های پروژسترون و استرادیول و درصد فولیکول های آپوپتوزی اندازه گیری شد. بیان مارکر CD31 به عنوان شاخص رگ زایی جدید نیز مورد سنجش قرار گرفت. نتایج با نرم افزار SPSS و با روش آنالیز واریانس یک طرفه (one- way ANOVA) و آزمون Tukey آنالیز و میانگین ها در سطح P?0.05 معنی دار در نظر گرفته شد. افزایش معنی داری در میانگین حجم کل تخمدان، حجم کورتکس و تعداد فولیکول ها در گروه های پیوندی تیمار شده در مقایسه با گروه های پیوندی +سالین مشاهده شد (P<0.05). میانگین درصد فولیکول های آپوپتوتیک (P<0.001) و میزان مالون دی آلدئید (P<0.05) در گروه های پیوندی تیمار شده کاهش و میزان استرادیول (P<0.05) بطور معنی داری افزایش یافت. بازگشت سیکل استروس در گروه های پیوندی تیمار شده زودتر از گروه های پیوندی + سالین مشاهده شد (P<0.05). میزان بیان مارکر CD31 در گروه های پیوندی+EPO و EPO+NAC در مقایسه با سایر گروه ها بیشتر بود. در نتیجه، تیمار EPO و NAC و به ویژه تیمار همزمان EPO+NAC در هر دو گروه پیوندی تازه و انجمادی توانست بطور موثری آسیب ایسکمی ریپرفیوژن