شوری یکی از اصلی ترین تنش های اسمزی است که رشد و تولید گیاه را از طریق تغییر در تعادل یونی و اسمزی محدود می کند. هدف از این مطالعه دستیابی به عوامل مؤثر در افزایش مقاومت گندم به تنش شوری است. به منظور بررسی آثار تنش شوری بر جوانه زنی، رشد رویشی، میزان عناصر و برخی آنزیم های آنتی اکسیدانی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار به اجرا در آمد. فاکتورها شامل سطوح شوری 0، 50، 100، 150 و 200 میلی مولار محلول کلرید سدیم بودند. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت نمک، درصد جوانه زنی به طور معنی داری کاهش یافت. عوامل رشد به ویژه طول اندام های هوایی و ریشه ها نیز در اثر تنش شوری کاهش یافت. افزایش تنش شوری همین طور باعث افزایش تجمع یون سدیم و فسفر گردیده و تجمع یون پتاسیم را کاهش داد. همچنین در گیاهان تحت تنش، میزان فعالیت آنزیم های کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و گایاکول پراکسیداز به طور معنی داری افزایش یافت. به نظر می رسد افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی عواملی مؤثر بر مقاومت به شوری در گندم هستند.
