ازآنجا که راههای ارتباطی بر تمام شئونات جامعه تاثیر می گذارد،بررسی و شناخت وضعیت آن و تلاش برای رفع موانع و مشکلات سفر ازموضوعات مهم به شمار می آید. در این پژوهش کوشیده است تا به روش کتابخانه ای،عنوان یاد شده را در دوره قاجاریه بررسی و تحلیل نماید.یافته ها بر این دلالت دارد که در مقطع زمانی دوره قاجار وضعیت راهها بخصوص راههای اصفهان چندان مناسب نبوده اند و راهها بر بستری از راههای گذشته بوجود آمده اند.وجود راههای سنگلاخی و صعب العبور در مسیرهای کوهستانی و راههای کویری و شن زار در مسیرهای بیابانی و ناامنی راهها، سفر را درایران بسیار سخت می کرد. از آنجا که وسایل نقلیه ازنوع قاطر- اسب و شتر و به شکل ابتدایی بودند،مدت سفر به درازا می انجامید و بر مشکلات سفر می افزود. شکل گرفتن تاسیسات بین راهها از جمله کاروانسراهااز راهکارهای مناسب جهت مقابله با مشکلات بوده است.این کاروانسراها در راههای منتهی به اصفهان که در مرکز فلات ایران برسر چهارراه ترانزیتی قرار داشت وبا تدبیر و درایت حکومت صفوی که به تجارت و بازرگانی اهمیت می دادند دارای اهمیت است.سفرنامه نویسان راههای ایران از جمله اصفهان را مورد توجه قرار داده و درباره اهمیت ،مسافت،و تاسیسات بین راهی و ادوات سفر توضیح داده اند. همچنین روشن نمودند که انگلستان و روسیه به دلیل منافع استعمارگرانه خود پاره ای از راههای ایران را حفظ و مرمت و امن نگاه داشتند
