نهضت مشروطه، یکی از وقایع مهم در تاریخ ایران است که گروههای گوناگونی در شکل گیریِ آن نقش داشتند. مشروطه خواهان در نهضت مشروطیت به دو گروه با اندیشه های متفاوتی تقسیم شدند: برخی از روشنفکران از جمله تقی زاده خواهان برقراری مشروطه به معنای غربی آن بودند و علمای مشروعه خواه که خواهان این بودند که مشروطه بر اساس اصول و مبانیِ اسلامی پیش برود. تقی زاده، اندیشه هایی متفاوت درباره حکومت مشروطه و اصول مربوط به آن داشت. وی با چنین اندیشه هایی در پی آن بود که حکومت مشروطه را به شکلی که در غرب رواج داشت، در ایران نیز برقرار کند. چرا که وی در نظر داشت با اجرای مشروطه به شکل و شیوه ی غربی، ایران را همانند غرب پیشرفته کند. لذا در صدد برآمد که آزادی و مجلس را که از اصول اساسی حکومت مشروطه بود، به آن شیوه که اندیشمندان غربی در غرب پیاده کرده بودند؛ پیاده کند.
