تعیین گرمای حاصل از واپاشی رادیونوکلوئیدهای نخستین در ماگماهای آب گرم محلات در این پژوهش 20 نمونه سنگ از ماگمای منطقه آب گرم محلات جمع آوری گردید. هم چنین تعداد 4 نمونه سنگ تراورتن و 4 نمونه آب به ترتیب از اطراف و مظهر چشمه های شفا، سودا، سلیمانی و دنبه برداشته شد. به منظور جلوگیری از چسبیده شدن کاتیون ها و ویژه هسته های پرتوزای رادیوم و توریوم به دیواره ظروف پلی اتیلنی PH آّب را با اضافه نمودن اسید نیتریک به عدد 2 رسانیدیم. به منظور تهیه پودر همگن نمونه ها را پس از خردکردن با آسیاب فکی و پودرکردن با آسیاب گلوله ای از مش 40 عبور دادیم. به منظور برقراری تعادل دیرپا ظروف ماریلنی و نگین مورد استفاده شده را آب بندی نموده و به مدت 48 روز در آزمایشگاه نگه داری کردیم. از کلیه نمونه ها به منظور کانی شناسی، سطح مقطع نازک میکروسکوپی تهیه گردید. فعالیت ویژه هسته های پرتوزا Ra226 ، Th232 وK40 از روش بیناب نگاری گاما و با استفاده از آشکارساز فوق خالص ژرمانیومی (HPGe) با بازدهی نسبی 30% تعیین گردید. فعالیت ویژه این عناصر در نمونه ها به ترتیب در محدوده بین 56/0> تا 56/9±5/6043 ، 69/0> تا 20±62/488 و 41/1> تا 2/60±3/1779 بر حسب Bq/kg تغییر می کند. مقدار جرم ویژه هسته های پرتوزا و مقدار نرخ تولید حرارتی (RHP) برحسب μWm-3 محاسبه گردید. بیشترین مقدار گرمای تولید شده توسط نمونه تراورتنی با کد T1 به مقدار 469/77 برحسبμWm-3 محاسبه گردید. در نمونه های سنگی، سنگ گرانیت با کد G2 با مقدار 41/49 برحسب μWm-3 بالاترین نرخ تولید حرارت را داشت. هم چنین کمترین مقدار نرخ تولید حرارت مربوط به آب بود، زیرا در آب هسته های پرتوزا به مقدار بسیار ناچیزی وجود دارد.
