مهدی خدایی مطلق

هدف از این مطالعه مقایسه دو روش تجویز PMSG (آهسته رهش و تک تزریق) بر عملکرد تولیدمثلی میش های نژاد فراهانی بود. 50 رأس میش نژاد فراهانی با میانگین وزنی 4/3±53/44 کیلوگرم برای همزمانی فحلی به مدت 14 روز سیدرگذاری شده وپس از سیدرگذاری تزریق PMSG به هر گروه براساس تیمارهای در نظرگرفته شده صورت گرفت. میش ها به صورت تصادفی به پنج گروه (10=n) تقسیم بندی شدند. میش های گروه 48- تک تزریق ، مقدار400 واحد هورمون PMSG را 48 ساعت قبل از برداشت سیدر از طریق تزریق عضلانی دریافت کردند. گروه 48- آهسته رهش، همان میزان هورمون PMSG را که به صورت آهسته رهش شده بود، 48 ساعت قبل از برداشت سیدر دریافت کردند. میش های گروه 24- تک تزریق، هورمون PMSG را 24 ساعت قبل از سیدر برداری دریافت نمودند. گروه 24- آهسته رهش، تزریق هورمونPMSG به صورت آهسته رهش 24 ساعت قبل از برداشت سیدر انجام شد. میش های گروه شاهد که به وسیله سیدر همزمان سازی شدند ولی تزریق روی آن ها صورت نگرفت. بعد از سیدر برداری میش ها فحل یابی شدند و با قوچ های نژاد فراهانی جفت گیری کردند . پس از زایمان فراسنجه های عملکرد تولیدمثلی مورد بررسی قرار گرفت . نتیاج نشان داد که بین هیچ یک از فراسنجه های عملکرد تولیدمثلی تفاوت معنی داری وجود نداشت (p>0.05). با این حال در مقایسه گروهی بره زایی و تعداد بره به ازای هر میش در گروه آهسته رهش به طور قابل توجهی افزایش یافته است (p<0.05). غلظت استروژن در کلیه گروهها از نظر اثر زمان معنی دار شد (p<0.05). غلظت استروژن در گروه 48- آهسته رهش در مقایسه با گروه 48- تک تزریق به طور قابل توجهی بیشتر بود. در حالی که بین گروههای 24- آهسته رهش و 24- تک تزریق اختلاف معنی داری وجود نداشت. نتایج این مطالعه نشان داد که در یک برنامه هزمان سازی فحلی ، استفاده از PMSG به صورت آهسته رهش، موجب بهبود نرخ بره گیری و افزایش تعداد بره های متولد شده به ازای هر میش شده است.