شور شدن آب و خاک یکی از دلایل کاهش محصول در خیار می باشد. برای امکان سنجی استفاده از دو پایه بومی جهت ایجاد مقاومت به شوری در خیار و مقایسه آن با یک پایه تجاری و خیار غیرپیوندی، آزمایشی در مرزعه دانشکده کشاورزی دانشگاه اراک بصورت طرح فاکتوریل بر پایه بلوک های کامل تصادفی اجرا شد. فاکتور اول در این آزمایش تنش شوری در سه سطح بدون تنش، 30 میلی مولار و 60 میلی مولار نمک طعام (NaCl) و فاکتور دوم شامل چهار سطح آزمایشی خیار غیرپیوندی، پایه بومی هندوانه ابوجهل، پایه بومی کیوانو و پایه تجاری کبالت بود. نتایج نشان داد که افزایش سطح شوری منجر به کاهش صفات رویشی از قبیل طول ساقه، درصد وزن خشک ساقه، برگ و میوه شد و تمام صفات فیزیولوژیکی اندازه گیری شده را نیز تحت تاثیر قرار داد. پایه تجاری کبالت بیشترین طول ساقه، بیشترین نسبت طول به عرض میوه و کمترین درصد افزایش مالون دی آلدهید در شرایط تنش شوری را دارا بود. پایه هندوانه ابوجهل از نظر درصد وزن خشک ساقه، کلروفیل کل برگ، کارتنوئید برگ، محتوی نسبی آب برگ و کاهش مقدار سدیم برگ در شرایط شوری نسبت به سایر پایه ها و خیار غیرپیوندی کارایی بهتری داشت. بیشترین درصد وزن خشک برگ و میوه، فنل کل و پتاسیم برگ در گیاهان پیوندی روی پایه کیوانو مشاهده شد. کاهش یا افزایش هرکدام از این صفات می تواند دلیلی بر متحمل بودن این پایه ها نسبت به تنش شوری باشد. بنابراین، دو پایه هندوانه ابوجهل و کیوانو کارایی لازم برای افزایش تحمل به شوری در خیارهای پیوندی را دارا می باشند.
