غلظت های گوناگون هیدروژن پراکسید دارای معایبی از قبیل قابلیت انفجار، خطرناک بودن، ناپایداری، خورندگی و غیره می باشند. لذا سنتز اکسید کننده ای قوی و مناسب جهت جایگزین کردن با هیدروژن پراکسید بسیار مهم می باشد. اخیراً دی هیدروپراکسیدهای دوقلو به عنوان اکسید کننده هایی قوی و مناسب مورد توجه قرار گرفته اند. در این پایان نامه، دی هیدرو پراکسیدهای دوقلوی مختلف با استفاده از واکنش آلدئیدها و کتون های مختلف و آب اکسیژنه در حضور کاتالیزورهای بوریک اسید و نمک سزیم پلی اسید/زئولیت NaY سنتز شده اند. در قسمت دوم این پایان نامه از سیستم 1,1-دی هیدروپراکسی سیکلوهگزان حمایت شده با اوره که در مرحله اول سنتز شد، به همراه آنیون هالید جهت سنتز مشتقات بنزو-تیازول های 2- استخلاف شده استفاده شده است. این سیستم نیاز به مصرف مستقیم هالوژن مولکولی را بر طرف ساخته و به صورت کنترل شده و ملایم در محیط واکنش کاتیون هالوژن مثبت آزاد می سازد. بنزوتیازول ها در زمینه دارویی و درمانی کاربرد های فراوانی دارند و سنتز آنها از اهمیت زیادی برخوردار است.
