سالمندی فرآیندی طبیعی در زندگی انسان و حاصل فرسایش تدریجی ارگان های حیاتی در بدن است. کایفوز از جمله ناهنجاری های است که در دوران سالمندی احتمال ابتلاء به آن به شدت افزایش می-یابد. افتادن یا زمین خوردن به عنوان مشکلی شایع که تمام ابعاد سلامتی سالمندان را تحت تأثیر قرار می-دهد معرفی شده است. سالمندان به دلایل متعددی از جمله ابتلاء به عارضه کایفوز و تعادل و هماهنگی و نهایتاً اختلال در عملکرد اعضای بدن و کاهش کیفیت زندگی را بیشتر از دیگران تجربه می کنند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر ناهنجاری کایفوز بر متغیرهای روانی و کیفیت زندگی سالمندان است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی است. نمونه آماری این تحقیق را سالمندان شهرستان خرم آباد تشکیل داده اند که تعداد 200 نفر از آنها به صورت روش نمونه گیری ترکیبی از خوشه ای و طبقه چند مرحله جمع آوری شده و با توجه به جدول مورگان 127 تن از آنها به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شده است به منظور ارزیابی هماهنگی از آزمون تاندوم گیت و برای ارزیابی تعادل ایستا و پویا به ترتیب از آزمون های تعادلی لک لک و آزمون برخاستن و رفتن استفاده شد برای سنجیدن میزان ناهنجاری کایفوز از ابزار کایفومتر و همچنین برای کیفیت زندگی از طریق پرسشنامه کیفیت(SF_36) استفاده گردید. از انحراف استاندارد به عنوان شاخص پراکندگی و از میانگین به عنوان شاخص مرکزی استفاده گردید. تحلیل داده ها از آزمون تی تک نمونه ای ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی چند متغیره در سطح معناداری 05/0 P≤ استفاده شده است. نتایج نشان داد که بین ناهنجاری کایفوز در افراد مبتلاء به تلفظ متوسط و شدید در تعادل ایستا و همچنین در تعادل پویا و هماهنگی و سطح کیفیت زندگی در سطح معنی داری 05/0 P≤ و ارتباط معنی داری وجود داشت در حالی که بین افراد مبتلاء به کایفوز خفیف در تعادل ایستا، پویا، هماهنگی و کیفیت زندگی در سطح معنی داری 05/0 P≤ و ارتباط معنی داری مشاهده نشد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که بین ناهنجاری کایفوز و تعادل ایستا تعادل پویا هماهنگی و همچنین کیفیت زندگی سالمندان همبستگی وجود دارد بنابراین به نظر می رسد راهکارهای درمانی و تمرینی می تواند برای بهبود کیفیت زندگی و همچنین خطر سقوط، افتادن و افزایش تعادل سالمندان مفید واقع شود.
