دراین تحقیق از نانو هیدروکسی آپاتیت اصلاح شده با گرافن اکساید(GO) به عنوان یک جاذب کارا و جدید برای حذف تیوسیانات از محلول آبی استفاده شده است. ویژگی های جاذب سنتز شده توسط FT-IR ، FESEM، EDS و XRD مورد بررسی قرار گرفته شد. به منظور بهینه سازی متغیرهای موثر بر درصد حذف (%R) و ظرفیت جذب (q) تیوسیانات طرح باکس-بنکن بررسی شد. شرایط بهینه به دست آمده از این طرح عبارت است از: مقدارجاذب 04/0 گرم، غلظت اولیه تیوسیانات برابر با 50 میلی گرم بر لیتر، pH برابر با 5/5 و دما برابر با 25 درجه سانتی گراد. درستی مدل پیشنهادی با تجزیه و تحلیل واریانس (ANOVA) و سایر آزمون های آماری بررسی شد. همدماهای لانگمویر، فروندلیچ و دوبینین – رادشکویچ مورد بررسی قرار گرفت، و مشخص گردید که نتایج تجربی به خوبی با مدل دوبینین-رادشکویچ منطبق می باشد. سینتیک جذب هم با مدل های شبه مرتبه اول، شبه مرتبه دوم و نفوذ درون ذره ای مورد مطالعه قرار گرفت. پارامترهای ترمودینامیکی حاصل نشان می دهد که جذب تیوسیانات روی جاذب مورد نظر، فرآیندی گرماده و خود به خودی است. همچنین استون به عنوان یک حلال مناسب برای واجذبی تیوسیانات انتخاب شد.
