جواد سرگلزائی

دی 2 -اتیل هگزیل فتالات ) DEHP ( برای افزایش خاصیت انعطاف پذیری محصولات تولید شده از پلی ونیل کلراید ) PVC ) مورد استفاده قرار میگیرد. DEHP به عنوان یک آلایندههای محیط زیستی می توانند ازطریق خوراکی، استنشاق و تماس پوستی وارد بدن انسان شوند. هدف این پژوهش بررسی تاثیر DEHP بر توانائی حیات، توانائی تکثیر و بیان ژنهای , CDK2, CDK4, P53 و GAPDH در سلول های مزانشیم مغز استخوان میباشد. مواد و روش ها: سلول های بنیادی مزانشیم پس از پاساژ سوم با غلظت 100 و 500 میکرومولار DEHP در 24 و 48 ساعت تیمار داده شد. توانایی حیات با استفاده از روش تریپان بلو و MTT بررسی شد. ضمنا توانائی تکثیر این سلولها نیز با استفاده از روش دوبرابر شدگی جمعیت ) PDN ) و توانائی کلونی زائی ) CFA ( مطالعه شد. همچنین توسط روش PCR معکوس بیان ژنهای دخیل در سیکل سلولی شامل Cdk2 و P53 و Cdk4 بررسی شد. نتایج: مطالعه ی حاضر نشان داد که DEHP به صورت وابسته به دوز و زمان باعث کاهش توانایی حیات و توانائی تکثیر سلولهای بنیادی مغز استخوان شد.علاوه برآن این آلاینده زیست محیطی با عث کاهش بیان ژن Cdk2 و Cdk4 وافزایش بیان ژن P53 شد. نتیجه گیری: این آلاینده زیست محیطی میتواند با تغییر در بیان ژن های دخیل در سیکل سلولی باعث کاهش توانائی تکثیر و توانائی حیات سلولهای بنیادی مزانشیم مغز استخوان شود.