اﯾﻦ آزﻣﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺳﻄﻮح ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ و ﻣﺘﯿﻮﻧﯿﻦ ﺑﺮ ﻋﻤﻠﮑﺮد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجه های خونی بلدرچین به صورت طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×2 اجرا شد. این طرح شامل دو سطح ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ (توصیه شده ی NRC و ده درﺻﺪ ﮐﻤﺘﺮ از ﻣﯿﺰان ﺗﻮﺻﯿﻪ ﺷﺪه) و سه سطح متیونین (توصیه شده ی NRC، ده درصد کمتر و ده درصد بیشتر از توصیه شده) بود. در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ 360 بلدرچین سه روزه مورد استفاده قرار گرفت که ﺷﺎﻣﻞ شش تیمار و چهار ﺗﮑﺮار و ﻫﺮ ﺗﮑﺮار ﺷﺎﻣل 15 ﻗﻄﻌﻪ ﺟﻮﺟﻪ ﺑﻠﺪرﭼﯿﻦ ﺑﻮد. طول دوره پرورش از 3 تا 35 روزگی بود. تمام جیره های آزمایشی دارای انرژی متابولیسمی یکسان و بجز پروتئین، حاوی حداقل مواد مغذی توصیه شده بودند. نتایج آزمایش نشان داد که اثر متقابل بین پروتئین و متیونین بر وزن بدن در 35 روزگی معنی دار بوده که مطابق آن تیمار سه بالاترین وزن بدن و تیمار پنج کمترین وزن بدن را داشته است (05/0>P). اثر پروتئین روی ضریب تبدیل خوراک کل معنی دار بود (05/0P<)، به صورتی که بالاترین ضریب تبدیل مربوط به تیمار 5 بود و بدترین ضریب تبدیل را داشته در حالی که بهترین ضریب تبدیل مربوط به تیمار 1 بود. در این آزمایش اجزای لاشه متابولیت های خونی و آنزیم های کبدی بلدرچین های نر و ماده تحت تأثیر تیمار های ازمایشی قرار نگرفتند (05/0P>). اثر دوگانه متیونین و پروتئین بر وزن قلب بلدرچین های نر معنی دار بود (05/0>P). اثر متقابل سطوح پروتئین و متیونین بر مساحت پرز، نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت و ارتفاع پرز ژژنوم بلدرچین ژاپنی ماده و نر معنی دار بود (05/0>P).کاهش سطح پروتئین (90% مقدار پیشنهاد شده)، تاثیر منفی زیادی بر صفات عملکردی، اجزای لاشه و متابولیت های خونی ندارد و می تواند توصیه ای برای کاهش سطح پروتئین در بلدرچین های ژاپنی باشد. نتایج آزمایش نشان می دهد که بهترین عملکرد را تیمار سه که حاوی 100% پروتئین خام و 110% متیونین بود داشته است.
