ایمان حاج خدادادی

هدف از این مطالعه بررسی اثرات مکمل اسید آلی و مخمر زنده در جیره جوجه های گوشتی می باشد. در این آزمایش، 750 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه راس 308 در غالب طرح بلوک کاملا تصادفی استفاده شد. شش تیمار آزمایشی به شرح زیر می باشد: کنترل مثبت (جیره با سطح فسفر نرمال)، کنترل منفی (حاوی 1/0 درصد کمتر از سطح توصیه شده فسفر)، آنزیم فیتاز (کنترل منفی + 500 واحد آنزیم فیتاز در کیلوگرم جیره)، اسید آلی (کنترل منفی + 2/0 % اسید بوتیریک)، مخمر زنده (کنترل منفی + ساکارومایسس سرویسیه واریته بولاردی در سطح 107 × 1 CFU در کیلوگرم جیره)، اسید آلی + مخمر (کنترل منفی + 2/0 % اسید بوتیریک + ساکارومایسس سرویسیه واریته بولاردی در سطح 107 × 1 CFU در کیلوگرم جیره). هر تیمار دارای 5 تکرار و 25 جوجه در هر تکرار بود. نتایج نشان داد جیره حاوی فیتاز و اسید آلی + مخمر به طور معنی داری باعث افزایش وزن بدن و افزایش وزن روزانه در طول دوره آزمایش در مقایسه با جیره کنترل منفی گردید، اما فقط جیره فیتاز باعث بهبود ضریب تبدیل خوراک شد. وزن چربی محوطه شکمی تمامی پرنده های جیره های آزمایشی بجز جیره اسید آلی کاهش معنی داری (05/0P<) نسبت به پرنده های تغذیه شده با جیره کنترل منفی داشتند. همچنین جیره فیتاز و اسید آلی + مخمر در مقایسه با تیمار کنترل مثبت، تیتر ثانویه آنتی بادی واکسن نیوکاسل، فسفر خون و انگشت و سطح هرمون کلسیتونین خون را افزایش داد؛ و سطح هرمون پاراتیروئید خون و فعالیت آلکانین فسفاتاز را کاهش داد. پرندگان تغذیه شده با تمام جیره ها ارتفاع ویلی بیشتری نسبت به جیره کنترل منفی نشان دادند؛ به علاوه جیره اسید آلی + مخمر به طور معنی داری نسبت ارتفاع ویلوس به عمق کریپت را افزایش داد. پرندگان تغذیه شده با جیره مخمر و اسید آلی + مخمر شمار بیشتری از مخمر زنده و لاکتوباسیلوس و همچنین تعداد کمتری از اشرشیا کلای در ایلئوم و سکوم در مقایسه با پرندگان تغذیه شده با جیره کنترل منفی داشتند.