در این پژوهش، فرایند اتصال فاز مایع گذرا، روی آلیاژ نایمونیک 75، توسط لایه واسط AWS BNi-2،به ضخامت 32 میکرون، مورد بررسی قرار گرفت. فرایند اتصال فاز مایع گذرا، در سه دمای مختلف 1050، 1100 و 1150 درجه سلسیوس، به مدت 60 دقیقه، انجام شد. از پراش پرتو ایکس، برای شناسایی مشخصات فازهای بورایدی در اتصال، استفاده شد. نتایج آزمون ها برای آلیاژ نایمونیک 75، نشان داد که زمان و درجه حرارت، تأثیر قابل مشاهده ای، روی تشکیل فازهای بورایدی، مانند بوراید کروم و بوراید نیکل دارد. همچنین، استحکام برشی این اتصالات، اندازه-گیری شد. نتایج، حاکی از آن است که ساختار اتصال، از سه منطقه انجماد هم دما، منطقه انجماد غیرهم دما و منطقه متأثر از نفوذ، تشکیل شده بود. نواحی متأثر از نفوذ نیز، با افزایش دما، از بین رفت و همگن سازی نسبی، در اتصالات، ایجاد گردید. نتایج حاصل از استحکام برشی، نشان داد با افزایش دمای اتصال دهی، از 1050 به 1150 درجه سلسیوس، استحکام برشی، از 63 به 152 مگاپاسکال، افزایش یافت. بررسی سطوح شکست اتصالات در آلیاژ نایمونیک 75، نشان داد که با افزایش دمای اتصال، حالت شکست، از ترد به نیمه ترد و در نهایت، نرم، تغییر می یابد که این موضوع، ناشی از کاهش ترکیبات بین فلزی و ساختار یوتکتیکی است.
