به منظور اتصال غیرمشابه میان ورقهای فولاد زنگ نزن فریتی430 و فولاد زنگنزن دوفازی 2304 از فرایند جوشکاری لیزر استفاده گردید. در ابتدا به مطالعات ریزساختاری، تحولات فازی و تغییرات خواص مکانیکی در اثر جوشکاری پرداخته شد. سپس، بهینه سازی پارامترهای فرایند جوشکاری لیزر با هدف بهبود خواص مکانیکی و با استفاده از روشهای آماری انجام شد؛ بنابراین؛ از روش طراحی آزمایش رویه سطح با تکنیک مرکب مرکزی جهت بهینه سازی پارامتر های مؤثر فرایند شامل، توان لیزر، سرعت جوشکاری و عمق فوکوس استفاده شد و پارامترهای بهینه با در نظر گرفتن پاسخی مانند نیروی شکست اتصالات، تعیین شدند. از آزمایش کشش تک محوره برای تعیین استحکام اتصالات و از میکروسکوپ نوری برای مشاهدات ریزساختاری و تغییر و تحولات فازی بهره گرفته شد. نتایج نشان میدهد که با کاهش سرعت جوشکاری و افزایش توان لیزر میزان نیروی شکست اتصالات، حداکثر تا 3587 نیوتن افزایش می یابد. با توجه به نتایج تغییرات ریزساختاری، رشد دانه ها و وجود کاربید های پراکنده در منطقه جوش مشاهده گردید؛ همچنین تأثیر حرارت ورودی ناشی از تغییر پارامتر های جوشکاری لیزر، روی پروفیل ریزسختی مورد بحث و بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج، حداکثر میزان سختی در منطقه جوش نمونه با حرارت ورودی کم به دست آمد که میزان آن در حدود 332 ویکرز اندازه گیری شد.
