اصلیترین سازوکار تخریب در قالبهای آهنگری سایش، تغییرشکل پلاستیک و خستگی ترمومکانیکی می باشد.سخت پوشانی توسط جوشکاری ذوبی برای تعمیر قالب های آهنگری بدلایلی نظیر : ضخامت پوشش بیشتر ، جدا نشدن در برابر شوک های ترمومکانیکی ، امکان پوشش دهی در محل با توجه به پرتابل بودن تجهیزات و قابل انعطاف بودن از لحاظ تنوع مواد مصرفی و روشهای انجام مناسب ترین انتخاب است. با توجه به شرایط کاری قالبهای آهنگری نظیر دمای کارکرد، باز و بسته بودن فرایند، شرایط اعمال بارهای ترمومکانیکی، نوع تخریب و خواص موردنیاز ، معمولا" از روشهای متنوع جوشکاری ذوبی و مواد مصرفی نظیرآلیاژهای پایه آهن،کبالت و نیکل برای لایه پوشانی و تعمیر قالبهای مذکور استفاده می کنند. در این تحقیق به بررسی ساختار میکروسکپی نمونه های جوشکاری شده از جنس قالب های آهنگری ( فولاد ابزار گرمکار 1.2713) کوئینچ و تمپر شده با روکش سطحی آلیاژ پایه کبالت استالایت 6 و بدون حضور و یا باحضور فولاد زنگ نزن آستنیتی 309 به روش جوشکاری الکترود دستی (SMAW) به صورت یک، دو و سه لایه با الکترود سختکاری سطحی پایه کبالت استلایت 6 و استفاده از یک و دو لایه واسط 309 MOL-16 اعمال شده است. مقطع عرضی نمونه ها به وسیله میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی مورد بررسی قرار گرفت، جهت شناسایی نوع فازهای تشکیل شده در سطح روکش و فصل مشترک از آزمون پراش پرتو ایکس استفاده گردید. بررسی میزان رقت در نمونه ها توسط آزمون پراش انرژی اشعه پرتو ایکس انجام شد و به کمک آزمون ریز سختی سنجی پروفایل سختی نمونه ها تهیه شد. یافته های پژوهش نشان داد ساختار روکش متشکل از فازهای کاربید کروم و کاربید تنگستن بود که به صورت رسوب در بین دندریت های کبالت توزیع شدند با افزایش تعداد لایه های روکش استلایت، میزان آهن در روکش کاهش، و در نتیجه سختی افزایش یافت.
