تعیین موقعیت مکانی افراد میتواند یکی از مفیدترین پیشرفتهای فناوری باشد که بدلیل کارایی باال برنامههای زیادی برای کار با آن طراحی شده است. سیستم موقعیتیاب جهانی به طور گستردهای در محیط خارج از ساختمان استفاده میشود ، اما نمیتواند در محیط داخلی استفاده شود؛ زیرا سیگنال توسط دیوارهای ساختمان یا موانع غیرقابل پیشبینی مانند یک فرد، غیرقابل دسترسی است. بنابراین روشهای استفاده از سیگنالهای دیگر برای مکانیابی درون ساختمانی مورد مطالعه قرار میگیرند. که در میان همه آنها، روشهای موقعیتیابی درون ساختمانی با استفاده از Fi-Wi با توجه به دسترسی آسان و برخورداری از زیرساخت بزرگ به طور مداوم مورد توجه قرار میگیرد . در ساختمانهای بزرگ تنوع اطالعات و همچنین حجم اطالعات ورودی بسیار زیاد است و این در حالی است که دستگاههای متحرک )همراه هوشمند( توان پردازشی پایینی دارند. بنابراین کاهش سربارهای پردازشی برای تعیین موقعیت یک فرد، موضوع ارزشمندی است.در این پایان نامه ابتدا با مقایسه نقاط آموزش براساس تعداد نقاط دسترسی مشترک و اختالف سیگنال دریافتی از این نقاط، اقدام به تقسیمبندی فضای ساختمان به گروههایی که بیشترین شباهت را دارند مینماییم و در ادامه با دریافت اطالعات کاربر )سیگنالهای دریافتی از نقاط دسترسی( ابتدا، موقعیت کلی کاربر در ساختمان را مشخص نموده و سپس مکانیابی کاربر را تنها با استفاده از اطالعات همان منطقه از ساختمان انجام میدهیم. در مقایسه این روش با روشهای دیگر متوجه شدیم که زمان و دقت مکانیابی بهبود پیدا کرده و همچنین روش ما برای ساخت مدل)تقسیمبندی فضا( نسبت به روش SVM سریعتر عمل کرده است
