مطابق مقررات قانون تجارت 1311 امکان تشکیل شرکت با عضو واحد وجود ندارد. طبق این قانون، شرکتها حداقل با دو نفر و در برخی موارد با بیش از دو نفر قابلیت تأسیس دارند. با تدوین لایحۀ تجارت، این امکان برای شرکتهای با مسئولیت محدود مهیا شد تا بتوانند توسط یک مؤسس تشکیل و اداره شوند. در این طرح پژوهشی به ضرورت هایی که برای به رسمیت شناختن شرکت های تک عضوی وجود دارد، می پردازیم. همچنین با تحلیلی که در نهادهایی همچون وقف و تجارت خانه انجام می دهیم به این نتیجه می رسیم که شخصیت حقوقی تک نفره، در حقوق ایران، مطابق قاعده است. با این تمهیدات، وارد بحث تشکیل، اداره و انحلال شرکت های با مسئولیت محدود تک عضوی خواهیم شد و شیوۀ تشکیل، روش اداره و چگونگی انحلال این شرکت های نوظهور را مورد کنکاش قرار می دهیم.
