آلومینیوم یک آلاینده زیست محیطی است که انسان به صورت های مختلف در معرض آن قرار دارد. این آلاینده اثرات نامطلوبی را در دستگاه های مختلف بدن انسان از جمله خون می گذارد. لنفوسیت ها به عنوان یکی از مهم ترین سلول هایی هستند که در سیستم ایمنی نقش کلیدی بازی می کنند و آلومینیوم کلراید با اثرات مخرب بر روی پارامترهای حیاتی لنفوسیت ها می تواند باعث تضعیف قدرت سیستم ایمنی شود. بنابراین این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آلومینیوم کلراید بر پارامترهای حیاتی لنفوسیت های انسان انجام شد. در این پژوهش ابتدا لنفوسیت ها از خون انسان با استفاده از فایکول جداسازی و در محیط کشت RPMI وارد و سپس سلول ها به 3 گروه تقسیم شدند: 1-لنفوسیت های لحظه صفر، 2-لنفوسیت های گروه کنترل، 3- لنفوسیت های تیمار شده با آلومینیوم کلراید با غلظت 1 میلی مولار. تیمارها به مدت 24 ساعت در دمای 37 درجه سانتی گراد در انکوباتور CO2 دار انجام شد. سپس نمونه های گروه های مختلف برای بررسی پارامترهای حیاتی لنفوسیت ها مورد استفاده قرار گرفتند. جهت بررسی قابلیت حیات از روش تریپان بلو و MTT استفاده شد. جهت بررسی آپوپتوزیس از روش ایمنوسایتوشیمی برای بررسی فعال شدن کاسپاز-3 ، جهت بررسی مورفولوژی و قطر هسته از رنگ آمیزی آکریدین اورنژ استفاده شد. به منظور ارزیابی تمامیت غشا از روش فلوسایتومتری و رنگ آمیزی پروپیدیوم آیوداید و اکریدین اورنژ استفاده شد. همچنین جهت بررسی دناتوره شده از روش رنگ آمیزی آکریدین اورنژ استفاه شد. داده های حاصل با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و تست توکی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. تفاوت میانگین ها در سطح (p<0.05) معنی دار در نظر گرفته شد. تیمار لنفوسیت با آلومینیوم کلراید به مدت 24 ساعت توانست قابلیت حیات لنفوسیت ها را در مقایسه با گروه کنترل کاهش دهد. همچنین باعث فعال شدن کاسپاز-3 ، کاهش قطر هسته و در روش فلوسایتومتری موجب آسیب به تمامیت غشا شد. با این حال در رنگ آمیزی پروپیدیوم آیوداید و اکریدین اورنژ آسیب به تمامیت غشا مشاهده نشد. در این زمان، آلومینیوم تاثیری بر دناتوره شدن DNA نداشت. آلومینیوم کلراید با اثرات سمی خود نه تنها موجب کاهش قابلیت حیات لنفوسیت های انسان بلکه موجب القا آپوپتوزیس نیز در این سلول ها می شود.
