کربن مونوکساید گازی بی رنگ، بی بو، بی طعم و بسیار سمی می باشد که توسط احتراق ناقص هیدروکربن ها تولید می شود. استفاده وسایل گرمایشی که دچار نقص هستند باعث ایجاد مسمومیت ناخواسته توسط گاز کربن مونوکساید می شود. تشخیص گاز کربن مونوکساید دشوار است و می تواند سایر اختلالات شایع را تقلید کند. بنابراین، میزان واقعی مسمومیت با کربن مونوکساید ناشناخته است و بسیاری از موارد احتمالا ناشناخته باقی بماند. میل کربن مونوکسید با برقراری پیوند با هموگلوبین خون 210 برابر اکسیژن است. کربن مونوکسید با هموگلوبین خون به سرعت متصل شود و منجر به تشکیل کربوکسی هموگلوبین می شود که ظرفیت حمل اکسیژن در هموگلوبین کاهش می یابد و منجر به ناهنجاری ناشی از کم رسیدن اکسیژن به بافت بدن می شود. از این رو، اهمیت شناسایی به موقع و صحیح گاز کربن منوکسید غیر قابل انکار است. بنابراین ساخت حسگرهای گاز حساس و دقیق از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. در دهه های اخیرگرافن به عنوان ماده ای منحصر به فرد از خانواده ی کربن ها با ضخامت یک اتم منفرد با داشتن خواص الکتریکی منحصر به فرد در تولید حسگرهای گازی مورد توجه قرارگرفته است. گرافن اکسید به دلیل داشتن سطح موثر و گروه های عاملی برهم کنش مناسبی با مولکول های گاز دارد. در این پژوهش جهت سنتز نانوذرات ذرات گرافن اکسید از روش هامرز اصلاح شده استفاده شده است. برای سنتز گرافن اکسید این روش از جمله روش های کارآمد، در دسترس، مقرون به صرفه و با بازده بالا است. جهت بهبود و ارتقای خاصیت حسگری گرافن اکسید با نانوذراتی از جمله طلا، نقره و منگنز با روش سونوشیمی کامپوزیت شده است. نانوساختارهای تهیه شده توسط طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز (FT-IR)، الگوی پراش اشعه ایکس (XRD)، طیف سنجی تفکیک انرژی پرتوایکس (EDX)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) سنجش شده اند. هر سه نمونه خاصیت حسگری، شناسایی و انتخاب پذیری بیشتری نسبت به گرافن اکسید تنها در مجاورت گاز کربن منوکسید نشان دادند. بنابراین می توان از نانوکامپوزیت های تهیه شده بر پایه گرافن اکسید جهت شناسایی گاز کربن منوکسید بهره برد.
