در این پژوهش، برآنیم تا با بررسی اشعار غاده السمان و سیمین بهبهانی نقاط مشترک آنان در مضامین اخلاقی و اجتماعی را استخراج کرده و شباهت های موجود در این دو فرهنگ و محیط را بیان کنیم. روش کار پژوهش در این پایان نامه، توصیفی - تحلیلی و به شیوه ی تحلیل محتوای مضمون است و از آن جا که این مقایسه بیشتر در سطح تحلیل متن و براساس مضامین مشترک اشعار است، می توان گفت که روش تطبیق بر اساس روش امریکایی ادبیات تطبیقی می باشد. برای انجام این کار و دست یابی به مقصود از منابع کتابخانه ای، داده های اولیه از طریق فیش برداری جمع آوری شده و پس از آن به کار اصلی که همان تحلیل ساختاری است، پرداخته شده است. در این پژوهش به بررسی درون مایه های اخلاقی و اجتماعی بویژه مسأله ی عواطف زن و جایگاه و شأن اجتماعی وی توجه خاص شده است و سیمین و غاده به عنوان شاعران توانای عصر خویش صدای تبعیض ها، تنهایی ها و رنج های زنان را در اشعارشان منعکس کرده-اند و در این حوزه و در هر دو فرهنگ به عنوان شاعر، غاده و به وی‍ژه سیمین، خواهان دخالت زنان در سرنوشت خویش هستند و از آنان می خواهند که در عرصه های مختلف زندگی به استقلال اجتماعی دست یابند. گرایش اخلاقی و اجتماعی از ویژگی های عاشقانه های هر دو شاعر است. عمده تصاویری که هر دو شاعر در اشعارشان ترسیم می کنند، تصویر درد و رنج، اندوه و ویرانی وطن، اسارت و محرومیت زنان از جایگاه اجتماعی و حقوق اجتماعی است. سیمین و غاده در اشعارشان، درون-مایه های اخلاقی و اجتماعی بویژه مساله ی عواطف زن و جایگاه و شأن اجتماعی وی را مورد توجه خاص خود قرار داده اند. لکن نوع زاویه دید سیمین نسبت به مسألۀ ی زن برخلاف غاده گرایش فمنیستی او را نشان می دهد. در همین راستا، شکایت از تبعیض-های اجتماعی میان مردان و زنان و ناتوانی های تحمیلی زنان از موضوعات مهم در اشعار آنان است که گاه در قالب کلماتی صریح و گزنده بیان می شود.
