دو ملت ایران و هند دارای سابقه ی مشترک قومی و نژادی با هم هستند و در طول زمان از یک دیگر بسیار تأثیر پذیرفته اند. این اشتراکات و تأثیر پذیری ها در آثار ادبی این دو ملت نیز بازتاب یافته است. گرشاسپ-نامه و رامایانا از نوع حماسه های طبیعی و نخستینه محسوب می شوند که خاستگاه مشترک و همزیستی اقوام ایرانی و هندی در ادوار مختلف تاریخی باعث شباهت هایی در این دو اثر نیز شده است. تحقیق پیش رو به بررسی مضامین و مؤلفه های حماسی- اساطیری مشترک در دو اثر گرشاسپ نامه ی اسدی طوسی و رامایانا باز سروده ی ملا مسیح پانی پتی پرداخته است و با مقایسه و تطبیق این دو اثر اشتراکات و افتراقات محتوایی متون یاد شده را نشان داده است. این پژوهش در چهار فصل تنظیم شده است که پس از معرفی اجمالی مطالب مربوط به حماسه و اسطوره با کشف وجوه تشابه بین دو اثر یاد شده، راه را برای شناخت بهتر این دو اثر ایرانی و هندی هموارتر کرده است. نگارنده با بهره گیری از روش توصیفی - تحلیلی، شاخصه های حماسی و رد پای اساطیر را در هر دو اثر بررسی کرده است و در پی یافتن پاسخ برای برای پرسش های ذیل بوده است؛ مؤلفه های مشترک حماسی و پهلوانی در دو اثر گرشاسپ نامه و رامایانا کدام است؟ زنان چه نقشی در شکل گیری و جهت دادن به هر دو اثر حماسی داشته اند؟ مؤلفه های مشترک اساطیری در هر دو اثر حماسی چیست؟ با توجه به نتیجه ی تحقیق روشن شد که گرشاسپ نامه و رامایانا از نظر مضامین اساطیری از جمله؛ باورهای زُروانی و آتش مقدس، همچنین از نظر مفاهیم و شاخصه های حماسی همچون؛ جنگاوری ها، دلاوری های قهرمانان، نیروهای مخالف، جادو ، کتمان نام و ... اشتراکات زیادی با هم دارند. مطلب حائز اهمیت آن است که رامایانا باز سروده ی ملا مسیح پانی پتی به علت ترجمه شدن از زبان سانسکریت به زبان فارسی تلفیقی از سبک های خراسانی، عراقی و هندی است؛ حماسه و مصطلحات حماسی و پهلوانی را از سبک خراسانی به ارث برده است، لطافت ها، سوز و گداز و تغزل را از سبک عراقی و صید معانی بیگانه و نازک خیالی های غریب آن، یادگار سبک هندی است. در صورتی که گرشاسپ نامه اثری کاملا حماسی و به سبک خراسانی است.
