آلومینیوم و آلیاژهای آن دارای استحکام به وزن بالایی هستند. این در حالی است که شکل پذیری آنها خوب است و قابل بازیافت هستند. آلومینیوم ۸۰۱۱ یکی از آلیاژهای آلومینیوم است که عناصر آلیاژی اصلی آن آهن و سیلیسیم می باشد. این آلیاژ به دلیل قابلیت کشش عمیق بالا، در ساخت فویل‌های آلومینیومی و درب بطری های دارویی به کار می رود. خواص مکانیکی این آلیاژ تحت تاثیر ریز ساختار و بافت کریستالوگرافی آن بوده که با عملیات مکانیکی- حرارتی مناسب قابل کنترل هستند. در این پژوهش آلیاژ ۸۰۱۱ تحت نورد سرد دو مرحله‌ای با آنیل میانی در دماهای مختلف قرار گرفته و تاثیر آنیل میانی بر بافت و ریزساختار نهایی آلیاژ مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. برای مطالعه ریزساختار از میکروسکوپ نوری، برای آنالیز بافت از تفرق اشعه ایکس و برای ارزیابی خواص مکانیکی از آزمون کشش و اریکسون کمک گرفته شده است. نتایج حاصل از ریزساختار نمونه‌های آنیل میانی شده نشان داد که دمای 〖300〗^0 C و زمان ۳ ساعت پس از مرحله اول نورد سرد (کاهش در ضخامت ۷۵%)، دما و زمان بحرانی برای کامل شدن تبلورمجدد است به گونه‌ای که زمان کمتر یا دمای کمتر منجر به کاهش کسر تبلور مجدد می‌شود. بدین ترتیب دماهای 〖260〗^0 C، 〖280〗^0 C، 〖300〗^0 C، 〖320〗^0 C و 〖340〗^0 C به عنوان دماهای آنیل میانی انتخاب شده‌اند. نمونه ها پس از مرحله دوم نورد سرد (کاهش در ضخامت ۷۵%) تحت آنیل نهایی در دمای 〖300〗^0 C و مدت زمان ۳ ساعت قرار گرفتند. نتایج ریز ساختاری و بافت کریستالوگرافی برای نمونه های نهایی، تبلور مجدد در نمونه ها را تایید کرد. از طرفی محاسبه ناهمسانگردی ورق (IPA) و مقاومت به نازک شدن (R) نشان داد که بهترین روش تولید این ورق نورد سرد دو مرحله ای با آنیل میانی 〖280〗^0 C و آنیل نهایی 〖300〗^0 C به مدت سه ساعت است.در این حالت مقاومت به نازک شدن (R) نزدیک به ۱ و (IPA) نزدیک به صفر است. کاهش ناهمسانگردی در سطح ورق سبب کاهش گوشواره‌ای شدن ورق شده و افزایش R کشش عمیق پذیری ورق را تضمین کرده است.
