در این پژوهش از یک عشای پلیمری زیست تخریب پذیر (سلولز استات) حاوی شبه چارچوب فلز-آلی (QuasiMOF UiO-66) جهت حذف فلوراید از محلول آبی استفاده شده است. اثر فاکتورهای مختلف مانند مقدار جاذب، pH، غلظت آلاینده فلوراید و زمان تماس بررسی شد و ایزوترم های فرندلیش، لانگمویر، تمکین و دوبینین - رادوشکوویچ مورد بررسی قرار گرفت تا ایزوترم جذب بهینه مشخص شود. همچنین سه مدل شبه مرتبه اول، شبه مرتبه دوم و ایلوویچ جهت بررسی سینتیک جذب به کار برده شد. نتایج نشان داد که در بررسی مقدار جاذب، بهترین عملکرد جذب به ازای 0.1 گرم جاذب است. از طرفی جذب یون فلوراید در محدوده اسیدی راندمان بهتری در مقایسه با حالت خنثی و بازی از خود نشان می دهد. در غلظت اولیه فلوراید، هر چه غلظت کمتر باشد راندمان جذب بهتر خواهد شد و با افزایش زمان تماس، راندمان جذب سطحی افزایش می یابد. معادله ایزوترم فرندلیش و سینتیک جذب شبه مرتبه دوم تطالق بهتری با داده های حاصل از آزمایش دارند. در این مطالعه از طیف سنجی مادون قرمز (FTIR)، پراش اشعه ایکس (XRD) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) استفاده شد.
