هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی یادگیری ترکیبی مبتنی بر مدل چرخش ایستگاه بر مهارت حل مسئله و بهزیستی تحصیلی دانش آموزان پایه پنجم دوره ابتدایی می باشد. روش پژوهش، شبه تجربی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه گواه است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پایه پنجم دوره ابتدایی شهرستان ساوه در سال تحصیلی 1402-1401 بود. برای انتخاب حجم نمونه از روش نمونهگیری در دسترس استفاده شد. به این صورت که شرکت کنندگان پژوهش، 40 نفر از دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی بودند که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش(20 نفر) و گواه (20 نفر)جایگزین شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامهی مهارت حل مسأله هپنر و پترسن(1982)، و پرسشنامهی بهزیستی تحصیلی تومینین ـ سوینی و همکاران(2012) بود . پس از انجام فرآیند پیش آزمون، آزمایش به مدت 12 جلسه، مفاهیم درس ریاضی پایه پنجم را با رویکرد یادگیری ترکیبی مبتنی بر مدل چرخش ایستگاه آموزش دیدند و گروه کنترل نیز به شیوهی مرسوم و متداول کلاسی آموزش را دریافت نمودند. پس از پایان 12 جلسه آموزش، از دو گروه پس آزمون به عمل آمد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آمار توصیفی ( میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (آزمون کوواریانس تک متغیره و چند متغیره) استفاده شد. نتایج یافتهها نشان داد که میانگین متغیر مهارت حل مسئله و بهزیستی تحصیلی در دانشآموزانی که با استفاده از رویکرد یادگیری ترکیبی مبتنی بر مدل چرخش ایستگاه نسبت به دانشآموزانی که به شیوه مرسوم آموزش دیده اند به طور معنی داری بیشتر شده بود. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که رویکرد یادگیری ترکیبی مبتنی بر مدل چرخش ایستگاه به منظور بهبود مهارت حل مسئله و ارتقا بهزیستی تحصیلی دانشآموزان به ویژه در درس ریاضی میتواند افق های جدیدی برای سیاستگذاران و دست اندرکاران آموزش و پرورش بگشاید. از این رو پیشنهاد میشود مدلهای مختلف رویکرد یادگیری ترکیبی به عنوان روشهای فعال تدریس در دستور کار معلمان دوره ابتدایی قرار گیرد.