زمینه و هدف: در بکارگیری یادگیری ترکیبی عوامل مختلفی تاثیرگذار هستند که عدم توجه به هریک از آنها میتواند موجب شکست این نوع از آموزش و یادگیری شود. بنابراین این پژوهش با هدف بررسی امکانسنجی اجرای آموزش ترکیبی در دوره پسا کرونا در برنامه درسی آموزش عالی از دیدگاه اعضای هیات علمی دانشگاه اراک انجام شده است. مواد و روش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع پیمایشی و از لحاظ هدف کاربردی است. جامعه مورد بررسی در این پژوهش کلیه اعضای هیئت علمی دانشگاه اراک بود که تعداد آنها 082 نفر است و جهت انتخاب نمونه از روش نمونهگیری تصادفی استفاده شد، که در مجموع 341 پرسشنامه جمع آوری شد. ابزار سنجش در پژوهش حاضر استفاده از پرسشنامه محقق ساخته بوده است، این پرسشنامه شامل 4 مولفه امکانات تکنولوژیکی، امکانات فرهنگی اجتماعی، امکانات سازمانی و امکانات آموزشی بوده است. جهت بررسی روایی پرسشنامه از روش محاسبه شاخص cvr استفاده گردید و روایی همه سوالات مطرح شده مورد تایید گرفت. برای بررسی پایایی از روش محاسبه آلفای کرونباخ استفاده گردید و برای همه مولفههای این 2 به دست آمد و پایایی مورد تایید / پرسشنامه ضریب بزرگتر 7 قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آمار توصیفی )میانگین، فراوانی و انحراف استاندارد( و آمار استنباطی )آزمون تی تک نمونهای( استفاده شد. یافتهها : نتایج آزمون تی تک نمونهای نشان داد امکانات تکنولوژیکی و امکانات آموزشی دانشگاه اراک به طور معناداری بالاتر از سطح مطلوب و امکانات فرهنگی اجتماعی و امکانات سازمانی پایینتر از حد مطلوب بوده است. - نتیجهگیری: نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان داد جهت اجرای روش آموزش ترکیبی در دانشگاه اراک نیاز است تا امکانات فرهنگی اجتماعی و امکانات سازمانی فراهم شود تا بتوان این شیوه آموزش را در دانشگاه پیاده سازی نمود.
