پژوهش حاضر، با هدف کلی بررسی علل عدم گرایش معلمان ابتدایی شهر قم به پژوهش و فعالیتهای علمی با تکیه بر حیطه برنامه ریزی درسی و ارائه ی راهکارهای مناسب از دیدگاه معلمان و ارتقاء آنان، انجام شد. این پژوهش برحسب هدف کاربردی و بر اساس شیوه گردآوری داده ها، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معلمان ابتدایی شهر قم در سال تحصیلی 1397 - 1396 بودند که تعداد آن ها برابر با 1526 نفر بودند که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 300 نفر به عنوان نمونه انتخاب شد روش نمونه گیری در این پژوهش از نوع نمونه گیری تصادفی خوشه ای بود. جهت گردآوری دادهها از پرسشنامه، محقق ساخته و با عنوان پرسشنامه عوامل مرتبط با گرایش معلمان به پژوهش استفاده شد. جهت تعیین روایی پرسشنامه از روایی صوری و محتوایی استفاده شد؛ همچنین پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 0.85= r ارزیابی گردیده است. یافته های پژوهش نشان داد بین عوامل سازمانی، عوامل مالی، عوامل اجتماعی عوامل فردی ، مدیریتی ، برنامه درسی، اطلاع رسانی، امکانات و فرصتهای پژوهشی با گرایش معلمان به پژوهش رابطه معنی داری وجود دارد دارد (05/. > P). همچنین میزان همبستگی بین تمایل به پژوهش به ترتیب (از زیاد تا کم) با عوامل سازمانی، مالی، اجتماعی، فردی، عوامل برنامه، اطلاع رسانی، امکانات و فرصتهای پژوهشی بود همچنین برای تقویت و ارتقاء گرایش معلمان به پژوهش ، فراهم کردن زمینه ارتقاء تحصیلی معلمان ، کاهش تراکم برنامه های آموزشی ، توجه به ایده های پژوهشی معلمان ، دسترسی آسان به کتابخانه ، آرشیو و مجلات تخصصی و چاپ ونشر دستاوردهای علمی پژوهشی معلمان و مستند سازی آنها توسط مسئولین برنامه ریزی و تحقیقات در محیط های آموزشی پیشنهاد شده است.
