زمینه و هدف: با توجه به ضرورت بهبود فرایند یادگیری و آموزش از طریق به کار گیری روش های تدریس نوین، پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر روش تدریس تلفیقی بر انگیزش تحصیلی، درگیری تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در کلاس های چند پایه در سال تحصیلی 97-1396 انجام شد. روش ها: در پژوهش حاضر از روش شبه تجربی و طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان کلاس های چند پایه شهر شول آباد از توابع شهرستان الیگودرز در سال تحصیلی 97-1396 بود. نمونه اصلی شامل 30 نفر از دانش آموزان پسر و دختر بود که در پایه های دوم، سوم و چهارم مشغول به تحصیل بودند. نمونه به روش نمونه گیری در دسترس انجام شد، و به طور تصادفی در دو گروه 15 نفره جای گرفتند. روش تدریس تلفیقی در درس های اجتماعی، هدیه های آسمان و فارسی انجام شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره و تحلیل کواریانس تک متغیره استفاده شد. ابزار جمع آوری اطلاعات نیز پرسشنامه انگیزش تحصیلی هارتر(1981-1980)، پرسشنامه درگیری تحصیلی ریو(2011) و معدل نیم سال دوم تحصیلی دانش آموزان بود. یافته ها: یافته های حاصل از این پژوهش عبارت بود از: روش تدریس تلفیقی بر انگیزش تحصیلی درگیری تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در کلاس های چندپایه تاثیر معناداری داشته است. نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که روش تدریس تلفیقی با عث عملکرد بهتر دانش آموزان کلاس های چند پایه در گروه آزمایش نسبت به گروه گواه در هر سه متغیر انگیزش تحصیلی، درگیری تحصیلی و پیشرفت تحصیلی شده است.
