تولید پراکنده (DG) عموماً عبارت از تولید برق در محل مصرف است . هرچند گاهی به تکنولوژیهایی گفته میشود که از منابع تجدیدپذیر برای تولید برق استفاده میکنند. آنچه عموماً مورد قبول است این است که این مولدها صرف نظر از نحوه تولید توان، نسبتاً کوچک بوده و ظرفیت آن ها معمولاً کمتر از سیصد مگاوات بوده و مستقیماً به شبکه توزیع وصل میشوند. عدم جایابی مناسب نیروگاههای تولید پراکنده در شبکه، باعث افزایش تلفات و بالا رفتن هزینههای تولید و انتقال انرژی می شود. بنابراین لازم است با روشهای بهینه سازی، جایابی مناسب این نیروگاهها در شبکه انجام گیرد. بدین ترتیب که تعداد نیروگاههای تولید پراکنده، محل نصب و ظرفیت آنها چنان تعیین شود که بیشترین کاهش تلفات شبکه با در نظر گرفتن قیود مسأله به وجود آید. در این پژوهش از روش الگوریتم ژنتیک در بهینه سازی مسأله استفاده شده است. این برنامه روی شبکه سی و سه شین IEEE پیاده سازی و اجرا شده است. نتایج بدست آمده بعد از چند بار اجرای برنامه با یکدیگر مقایسه شده و مزایا و معایب آن بیان شده است.
