ایران یکی از مهدهای اصلی اهلیسازی گوسفند در جهان محسوب میشود. اما با وجود سابقه طولانی در پرورش این دام، بررسیها نشان میدهد که تغیرات زیادی در این بخش صورت نگرفته است. نداشتن شجره مناسب و رکوردهای فنوتیپی دقیق برای سایر صفات از جمله مشکلاتی است که اجرای برنامههای تحقیقاتی و کاربردی در بخش گوسفندداری را محدود میکند. در سالهای اخیر با توسعه ژنتیک مولکولی، نشانگرهای ژنتیکی نقش مهمی در انجام تحقیقات ژنتیکی ایفا میکنند. هدف از انجام این پژوهش شناسایی نشانگرهای SNP دارای بیشترین اطلاعات در آرایههای ژنومی 50K در جهت تفکیک نژادها و همچنین توسعه روش آماری برای تشخیص و اختصاص افراد به گروههای نژادی خود می باشد. در این تحقیق از دادههای اطلاعات ژنومی نژادهای آسیای غربی مانند افشاری، قزل، مغانی، کاراکاس، نردوز، سکیز، آسیای میانه مانند دکانی، گارول هندی، چنگتنگی، تیبتان و آسیای شرقی همچون بنگلادشی شرقی، گارول بنگلادشی، مرینو چینی، سوماترا مربوط به پروژه بینالمللی Sheep HapMap استفاده شده است. جهت شناسایی نشانگرهای SNP با حداکثر اطلاعات در شناسایی و تفکیک نژادها از تکنیک آماری چند متغیره آنالیز تفکیک خطی 1 ( LDA ( استفاده شده است. آنالیزهای آماری مربوطه با استفاده از نرمافزار R v3.3.2 انجام شده اند. نتیجه حاصل از تحقیق نشان دهنده انتخاب 333 نشانگر SNP بود که با کمک این نشانگرها میتوان به خوبی 14 نژاد نام برده را گروه بندی و متمایز نمود.
