پژوهش حاضر بررسی تاثیر استفاده همزمان سدیم بوتیرات با جیره استارتر تمام کنسانتره ای و یا با حضور 10 درصد علوفه در جیره استارتر بر عملکرد، رشد اسلکتی، متابولیت های خونی و تخمیر شکمبه در بره های شیرخوار می باشد. تعداد 28 بره شیرخوار نژاد شال با میانگین وزنی 02/6 کیلوگرم، در سن 3 روزگی در قالب چهار تیمار (هفت بره در هر تیمار؛ چهار راس نر و سه راس ماده) در یک طرح تصادفی در قالب فاکتوریل 2 در 2 به صورت زیر در نظر گرفته شد؛ 1) جیره استارتر تمام کنسانتره ای بدون سدیم بوتیرات 2) جیره استارتر تمام کنسانتره ای همراه با سدیم بوتیرات 3) جیره استارتر با 10 درصد علوفه و بدون سدیم بوتیرات 4) جیره استارتر با 10 درصد علوفه و با سدیم بوتیرات. عوامل متغیر شامل درصد علوفه (صفر و 10 درصد در ماده خشک)، و سدیم بوتیرات (سطح صفر و 3 گرم در هر کیلوگرم ماده خشک استارتر) بود. شیر مصرفی بره ها به صورت دستی بوده و میزان شیر مصرفی در بین تیمارها یکسان بود. بره ها بعد از هشت هفته از شیر گرفته شدند و تا دو هفته بعد از شیرگیری نیز در طرح بودند. نتایج آزمایش حاضر نشان داد که علوفه تاثیری بر مصرف خوراک و افزایش وزن بره ها نداشته است اما سدیم بوتیرات سبب افزایش مصرف استارتر و بهبود وزن در زمان از شیرگیری گردید. اثر متقابل علوفه و سدیم بوتیرات در مورد مصرف استارتر معنی دار نبود (05/0 > P) اما در مورد افزایش وزن بره ها معنی دار بود (05/0 < P). اندازه شکم در بره هایی که علوفه دریافت کرده بودند بزرگتر بود ولی رابطه متقابل سدیم بوتیرات و علوفه سبب افزایش ارتفاع جدوگاه در بره ها گردید. در بین ترکیبات اندازه گیری شده در خون IGF-1 در تیمار مصرف کننده سدیم بوتیرات تمایل به معنی داری نشان داد (07/0 = P). استفاده از علوفه هم غلظت بوتیرات و هم پروپیونات در مایع شکمبه را کاهش داد و از طرفی استات را افزایش داد. استفاده از سدیم بوتیرات سبب افزایش مجموع اسیدهای چرب فرار گردید (02/0 = P) و کمترین میزان اسید چرب فرار شکمبه ای در جیره 10 درصد علوفه و بدون سدیم بوتیرات بود. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که استفاده از علوفه در جیره استارتر سبب کاهش برخی فراسنجه های رشد و بازدهی و همچنین کاهش فراسنجه های شکمبه ای می شود که استفاده همزمان آن با سدیم بوتیرات می تواند این اثرات منفی را جبران نماید.
