از موضوعات قابل بررسی و پژوهش از منظر قرآن کریم«بهره مندی و محرومیت از خیر» است. خیر که معادل فارسی آن همان نیک و خوب است. این کلمه به دو شکل در قرآن به کار رفته است، کلمه خیر به صورت اسمی و افعل التفضیلی به کار می رود که البته بیشتر به معنای اسمی به کار برده شده است که در این صورت مراد از آن هر شیء یا چیز پسندیده و مطلوبی است که مورد رغبت و خواست مردم قرار گیرد و همگان به سوی آن میل و رغبت کنند. خداوند والا خود را با صفات فراوانی به بندگان خود شناسانده است؛ صفاتی که هر کدام یا جلوه ای از جمال یا جلال الهی را به نمایش می گذارد« خیر خداوند والا» همان احساس و تفضل بدون حالت تاثر قلبی او به بندگانش است چرا که آن ذات مقدس از تاثرات قلبی او به بندگانش است؛ چرا که آن ذات مقدس از تاثرات قلبی و رقت دل و مانند آن پیراسته است. با آنکه خیر پایدار الهی دارای ابعاد گسترده و از عمومیت برخوردار است و دامنه آن در حق بندگان بی اندازه و بیکران است، گاه رفتار انسانها به محرومیت آنان از خیر الهی می انجامد. محرومیت از خیر الهی یعنی بی بهره ماندن از نعمت خیر و دور شدن از رحمت الهی است که موجب خسران آدمی در دنیا و آخرت گردد و قلبش از حق منحرف شود. عوامل محرومیت از خیر الهی آن دسته از چیزهایی است که سبب می شود انسان از مسیر هدایت الهی دور شده و از خیرش بی بهره ماند. بر پایه آنچه گذشت پژوهش پیش رو به بررسی بهره مندی و عوامل محرومیت از خیر از دیدگاه قرآن کریم می پردازد و این پژوهش در یک نگاه اجمالی شامل سه بخش: کلیات، مباحث محتوایی و نتیجه گیری می باشد که در مباحث محتوایی که مهمترین بخش می یاشد به سوالاتی در قالب فصل های مختلف و با استناد به آیاتی از آن و بررسی مفاهیم آن ها، در چهار فصل: عوامل و آثار بهره مندی از خیر، بهره مندان از خیر، محرومان از خیر، عوامل محرومیت و موانع وصول به خیر را یاد کرده و به ارزیابی و تحلیل انها خواهیم پرداخت.
