علیرضا صلابت

در بخش اول این کار تحقیقاتی به منظور افزایش حلالیت داروی کورکومین که دارای حلالیت کمی در آب می باشد از یک سیستم میکروامولسیون استفاده شده است. برای تحقق این هدف ابتدا دیاگرام های فاز با نسبت های 1 به 1، 2 به 1، 1 به 2و 3 به 1، از سورفکتانت به کوسورفکتانت (S/C) برای تشخیص ناحیه میکرامولسیون که یک منطقه شفاف با پایداری ترمودینامیکی بالایی است رسم شد. سیستم میکروامولسیون شامل IPM به عنوان فاز روغن، Span20 و Tween80 با نسبت 3 به 2 ازSpan20 به Tween80 به عنوان سورفکتانت و کوسورفکتانتTranscutol p بود.از بین این دیاگرام های فاز نسبت 3 به 1 از سورفکتانت به کوسورفکتانت که دارای بیشترین ناحیه میکروامولسیون بود انتخاب گردید. در بخش دوم از این کار تحقیقاتی به بررسی خواص فیزیکوشیمیایی از جمله هدایت الکتریکی، ضریب شکست، pH، کشش سطحی و دانسیته سیستم میکروامولسیون مناسب پرداخته شد.نتایج نشان داد که هدایت الکتریکی، دانسیته و کشش سطحی با کاهش درصد وزنی آب کاهش یافته و در حدود 15 درصد وزنی آب تغییر قابل توجهی مشاهده نمی شود. این نتایج حاکی از تغییر ساختار داخلی میکروامولسیون در درصد وزنی خاصی است.در نهایت نتایج حاصل حاکی از افزایشحدود 7000برابری حلالیت داروی کورکومین در فرمولاسیون بهینه نسبت به حلالیت آن در آب است.