این جستار بر آن است تا به بررسی تکرار و انواع آن در غزلهای فخرالدین ابراهیم عراقی بپردازد. فرضیه این پژوهش این است که تکرار یکی از ویژگیهای سبکی غزلهای فخرالدین ابراهیم عراقی است. نگارندگان مقاله پیش رو به منظور اثبات فرضیه خود، با بهره گیری از شیوه استقرایی، انواع تکرار را در غزلیات عراقی استخراج کرده، به بحث، بررسی و طبقه بندی داده های استقرا پرداخته اند. نتیجه پژوهش بیانگر این است که انواع تکرار در غزلهای فخرالدین ابراهیم عراقی عبارت است از: تکرار آوایی یعنی تکرار در سطح واج و هجا که عامترین نوع تکرار به شمار می رود و بخشی از آن در وزن عروضی نمود می یابد. تکرار واژگانی یعنی تکرار واژه، پی واژ، گروه یا جمله که موجب تقویت موسیقی بیرونی )ردیف و قافیه( و موسیقی درونی )انواع صنایع بدیعی( شعر می شود. تکرار نحوی یعنی تکرار ساخت دستوری که چون در بیشتر مواقع با موازنه و ترصیع همراه است، موسیقی درونی شعر را غنی تر می کند و هر قرینه دستوری، مضمون یا تصویرِ قرینه )قراین( دیگر خویش را برجسته تر می سازد. تکرار معنایی یعنی تکرار کلماتی که در محور جانشینی می تواند به جای یکدیگر به کار رود. عراقی از این شیوه برای برجسته تر کردن اندیشه یا تصویر مرکزی غزلیات خویش بهره می برد و گاه نیز به یاری این ترفند، بار القایی و تصویری بعضی واژگان را دو چندان می کند.
