اغلب مراکز آموزش زبان و مؤسسات در ایران صرفاً به آموزش مهارتهای گفت و یا شنود زبانهای خارجی مشغول هستند. به عبارت دیگر تمرکز کمتری بر تدریس و پیشرفت مهارت های نگارشی وجود دارد. در این میان آموزش و فراگیری خوشنویسی در زبان دوم و گاهی حتی در زبان مادری رو به فراموشی می باشد که روزگاری یکی از بخشهای اساسی تدریس زبانها به شمار می رفت. مطالعه حاضر تأثیرات آموزش مستقیم در کلاس را بر خوشنویسی دانشجویان رشته زبان انگلیسی در ایران مورد بررسی قرار داده است. شرکت کنندگان در این تحقیق شامل 50 نفر از دانشجویان زبان انگلیسی دانشگاه اراک بودند که به دو گروه آزمایش و گواه (کنترل) تقسیم شدند که گروه دوم هیچ آموزشی در زمینه خط و خوشنویسی دریافت نکردند، ولی گروه آزمایش 10 جلسه آموزش مستقیم خوشنویسی انگلیسی را دریافت کردند. به منظور اطمینان از تأثیر این آموزش، نمرات آزمون های متعدد ایشان توسط مدرس متخصص مربوطه تعیین شد و با استفاده از تست آماری T ابتدا سطح معنادار بودن اختلافها بررسی شد و سپس با استفاده از تست لوین Levene واریانس ها کنترل گردید و طبق جدول داده ها سطح معنی داری کمتر از 0.05 در صد می باشد. نتایج تست آماری T با نمونه های مستقل نشان داد که تفاوت آماری معناداری بین دو گروه شرکت کننده وجود دارد به طوری که T برابر با 6.99 بود و رقم بزرگ اختلاف مشاهده شده بین میانگین های دو گروه را نمایان ساخت که بنابر تفسیر اندازه کوهن رقم بزرگی می باشد. لذا با اطمینان می توان گفت که آموزش و تمرین خوشنویسی در کلاس درس تأثیر جدی و معناداری بر دستخط و خوشنویسی دانشجویان و فراگیران زبان دارد و همواره در مراحل و سطوح اولیه فراگیری پیشنهاد می گردد.
