در این پژوهش هدف ساخت و بهبود عملکرد غشاهای بر پایه پلی وینیل کلراید برای افزایش پس دهی و جداسازی آمینواسیدهای آروماتیک بصورت منفرد و مخلوط بود. بدین منظور در تهیه ی غشاء، پلیمر پلی وینیل کلراید به عنوان پلیمر پایه، پلیمر پلی وینیل پیرولیدون به عنوان افزودنی حفره ساز، تتراهیدروفوران و دی متیل استامید به عنوان حلال مورد استفاده قرار گرفتند. آزمایش های محتوای آب، میزان تخلخل، شار عبوری، پس دهی نمک کلسیم کلراید، پس دهی آمینواسیدهای مورد مطالعه، زاویه تماس آب و عکس میکروسکوپ الکترونی مورد بررسی واقع شدند. در مرحله ی اول آزمایش ها، با افزایش درصد پلی وینیل پیرولیدون، شار عبوری، محتوای آب و زاویه تماس آب روند افزایشی و پس دهی نمک و آمینواسیدها روند کاهشی داشتند. در مرحله ی بعد با افزودن 50 درصدی دی متیل فرمامید به عنوان کمک حلال در کنار تتراهیدروفوران، شار عبوری، محتوای آب، پس دهی نمک و آمینواسیدها روند افزایشی داشتند. عکس میکروسکوپ الکترونی تشکیل حفره های بیش تر و کنترل شده تر در نتیجه ی افزودن پلی وینیل پیرولیدون و دی متیل فرمامید را نشان داد. پس دهی آمینواسید هیستیدین و فنیل آلانین، طی مراحل بهبود عملکرد غشاء، حدود 40 درصد و پس دهی آمینواسیدهای تریپتوفان و تیروزین طی این مراحل حدود 20 درصد افزایش یافت.
