عمل شنیع فرزندکشی یکی از مصادیق آدم کشی است که در قرآن و روایات نیز به آن اشاره شده است. فرزندکشی از زشت ترین مصادیق شقاوت و سنگدلی است که در طول تاریخ در سرزمینهای مختلف رخ داده است. به طور مثال اعراب در سرزمینی زندگی می کردند که بسیار دچار قحطی می شد، و از این رو برای حفظ آبرو و عزت و احترام خود!! فرزندان خود را می کشتند. اعراب دوران جاهلیت به دلایل مختلفی همچون ترس از اسیرشدن دختران‌شان در جنگ، فقر و تعصب‌های نابجا آنان را زنده به گور می کردند. از سوی دیگر از اینکه چه کسانی با دختران آنان ازدواج می نمایند احساس ترس می‌کردند و نیز تعصب داشتند که دختران خود را به ازدواج دیگران در بیاورند، از این رو دختران‌شان را می‌کشتند. از منظر قرآن کریم و روایات، انسان به منظور امتحان و آزمایش که زمینه‌ساز سعادت حقیقی اوست پا به این جهان گذاشته است تا با حُسن اختیار خویش، طریق عبودیّت خداوند را برگزیده و طی کند و از این رهگذر به مقام قرب الهی و خلیفهاللهی نائل گردد. ارزش انسان در نزد خداوند متعال به‌حدی است که اگر کسی جان انسانی را بگیرد، جانی در مقابل آن باید داده شود، و این یعنی شدیدترین مجازات. پژوهش حاضر با هدف «بررسی عوامل فرزندکشی در عصر نزول و راهکارهای مقابله با آن در قرآن و حدیث» به مطالعه و تحلیل کامل موضوع مذکور پرداخته است. دغدغه اصلی پژوهش رسیدن به پاسخ این سوال بود که به راستی عوامل فرزندکشی در عصر نزول چه بوده و منابعی چون قرآن و حدیث برای مقابله با آن چه راهکارهای مناسبی ارائه داده‌اند؟ نتایج و یافته های پژوهش چنین نشان می‌دهد که اسلام حق انسان را برای زندگی، آزادی و سلامت شخصیت به رسمیت شناخته و بر پایه اصل خلافت و کرامت انسان، پاسداری از این آزادی و کرامت را وظیفه‌ای مقدس برای فرد و جامعه دانسته است. همچنین در خصوص فرزندکشی، والاترین نوع توجه را به کودکان عرضه کرده و عادت و رفتار زشت فرزندکشی را شدیداً مورد نهی قرار داد و برای عاملان آن مجازات قرار داده است.
