ابوالفضل براتی

پوشش های زخم از زمان های باستان تاکنون برای تأثیرگذاری بیشترو همچنین ارزان تر بودن، تغییرات زیادی را داشته اند. این امر سبب شده است تا استفاده از پلیمرهای زیست تخریب پذیر و زیست سازگار همراه با توسعه نانوتکنولوژی در سالهای اخیر بیشتر موردتوجه قرار گیرد. تولید یک زخم پوش مناسب از نانو الیاف پلیمری زیست سازگار و طبیعی مستلزم تلفیق علوم پلیمر، داروسازی و پزشکی به منظور انتخاب صحیح پلیمر و ایجاد یک بستر مؤثر به منظور بهبود زخم ها، عامل مناسب فعال کننده سلول های رشد پوست و تشریح زخم است. در این پژوهش زخم پوش های تولیدشده از پلی وینیل الکل (PVA)/ کیتوسان (CS) با نسبت (50/50) و پلی کاپرولاکتون (PCL) به روش هم ریسی تهیه شدند. در مرحله بعد نانو ذرات آلومینات سریوم تهیه شده به روش احتراق محلول در نانو الیاف آب دوست بارگذاری شده و از داروی سفالکسین به عنوان مدلی برای بررسی رفتار رهایش دارو از الیاف استفاده گردید. به منظور بهینه سازی خصوصیات نانو الیاف پلیمری و به دست آوردن بسترهایی با ساختار یکنواخت از طراحی آزمایش رویه پاسخ (RSM) و بر اساس مدل باکس-بنکن (BBD) کمک گرفته شد. نانو کامپوزیت تولیدی با استفاده از آزمون های انتقال فوریه مادون قرمز، پراش اشعه ایکس، میکروسکوپ الکترونی روبشی، و کشش مکانیکی مشخصه یابی شدند. همچنین آزمون های مهمی مانند بررسی درجه تورم، میزان تخلخل، اندازه گیری میزان رهایش دارو در محیط های بافر فسفات و اسیدی، ارزیابی ضد باکتریایی، بررسی رهایش دارو، بررسی سمیت سلولی نانو الیاف و درنهایت بافت شناسی بر روی نمونه ها انجام گرفت. قطر بهینه الیاف کیتوسان / پلی وینیل الکل در شرایط بهینه ولتاژ برابر 18 کیلوولت، فاصله تا جمع کننده برابر با 11 سانتیمتر و سرعت تغذیه 3/0 میلی لیتر بر ساعت برابر 241±122 نانومتر و در محدوده 41 -182 نانومتر به دست آمد. همچنین قطر به دست آمده برای الیاف هم ریسی شده خالص و بهبودیافته پلی وینیل الکل/کیتوسان-پلی کاپرولاکتون به ترتیب برابر با 14± 195 نانومتر و 162±228 نانومتر محاسبه گردید. نتایج پراش اشعه ایکس، افزایش بلورینگی را پس از بارگذاری نانو ذرات آلومینات سریوم در داخل نانو الیاف نشان داد. میزان انتقال بخار نمونه ها در محدوده 2201-2627 گرم بر مترمربع در روز محاسبه گردید که در محدوده طبیعی زخم پوش مناسب زخم قرار دارند. مطالعات مکانیکی