یکی از مهمترین مشکلات زیست محیطی، آلودگی منابع آب به فلزات سنگین است که می تواند خطراتی برای انسان و دیگر موجودات زنده ایجاد کند. یک روش معمول برای حذف این آلاینده ها استفاده از جاذب های پلیمری است. در این تحقیق کارایی جاذب هیدروژل بر پایه آکریلیک اسید حاوی درصدهای مختلفی از نانوذرات کلینوپتیلولیت در حذف یون های نیکل و کبالت از محلول آبی مورد بررسی قرار گرفت. برای ساخت این جاذب از روش پلیمریزاسیون محلولی بهره گرفته شد. با استفاده از طیف-سنجی مادون قرمز، پراش اشعه ایکس و میکروسکوپ الکترونی روبشی مشخصات جاذب تهیه شده مورد آنالیز واقع شد. میزان جذب یون های نیکل و کبالت توسط هیدروژل پایه به ترتیب حدود 80 و 60 درصد در مدت زمان های 80 و 100 دقیقه است در حالی که هیدروژل پایه حاوی 5% وزنی کلینوپتیلولیت در همان زمان ها جذب کاملی از خود نشان می دهد. به منظور بررسی سینتیکی فرایندهای جذب، معادلات شبه درجه یک و شبه درجه دو مورد استفاده قرار گرفت که مدل سینتیکی درجه دو انطباق بهتری با داده های تجربی نشان داده است.
