مقدمه: امروزه ورزش به عنوان یک صنعت مورد توجه است. چرا که علوم ورزشی نیازمند همکاری موثر بین رشته های علمی مختلف است. توسعه ورزش، توأم با توسعه علوم کاربردی بوده که این مهم لزوم توجه به همکاری صنایع مختلف برای توسعه قابلیت های ورزش حرفه ای و همگانی را فراهم کند. در نتیجه، هدف این پژوهش مطالعه عوامل مؤثر بر توسعه ارتباط بین صنعت و دانشگاه در حوره علوم ورزشی در راستای تقویت یادگیری کارآفرینانه در بین دانشجویان علوم ورزشی است. تلفیق برنامه های آموزشی با رویکردهای کاربردی سایر علوم می تواند نقش مهمی در توسعۀ رشته علوم ورزشی داشته باشد. علاوه بر این ابعاد رویکردهای کارآفرینانه در برنامه های آموزشی همانند نوآوری و خلاقیت می تواند انگیزه کارآفرینانه را برای دانشجویان فراهم کند و قصد کارآفرینانه را در بین این دانشجویان ارتقا دهد. در واقع، توجه به تولید علم به عنوان یکی از پیش نیازهای اصلی توسعه و پیشرفت کشور است (قاسمی و امامی میبدی، 1394)؛ اما علاوه بر تولید علم بحث کارآفرینی، ایجاد ذهنیت کارآفرینانه و به کارگیری علم در عمل و توانمندسازی فارغ التحصیلان در زمینه اشتغال نیز جایگاه خاص خود را دارد. لازمۀ کارآفرینی، داشتن دانش، مهارت، انگیزه و نگرش به کارآفرینی است، چراکه منشأ برخی از کارآفرینی ها در جامعۀ امروز ایران، به فارغ التحصیلان توانمند برمی گردد، اما آنچه امروزه مشاهده می شود و به عنوان مهم ترین معضل برای اقتصاد و جامعه شناخته شده است بحث بیکاری فارغ التحصیلان آموزش عالی است (دباغ،1384). این مسئله که فارغ-التحصیلان در رشته های علوم انسانی نتوانند از توانمندی های خود برای راه اندازی کسب وکاری استفاده کنند معضلی است که لزوم توجه به وضعیت برنامه های آموزشی و توجه به جایگاه برنامۀ آموزشی را می طلبد. روش شناسی: روش تحقیق، به صورت کیفی و استراتژی تحقیق گراندد تئوری مبتنی بر رویکرد غیر نظام یافته گلیزر بود و بدین منظور از مصاحبه های عمیق استفاده شد. مشارکت کنندگان شامل دانشجویان و استادان رشته های علوم ورزشی و فنی و مهندسی دانشگاه های دولتی بود که با توجه به نمونه گیری هدفمند، 23 نفر در نظر گرفته شد. یافته ها: 68 مضمون از مصاحبه ها شناسایی شد. نتایج یافته ها نشان داد از جمله عوامل موثر در طراحی مدل توسعه ارتباط بین صنعت و دانشگاه در حوزه علوم ورزشی عبارت بود از: ساختار دانشگ
