هدف پژوهش حاضر نیازسنجی آموزشی کارآفرینانه محور برنامه درسی علوم ورزشی دانشگاه-های استان مرکزی است. فرایند نیازسنجی بر اساس مدل ویتکین و آلتسچود (2010) انجام شد. روش تحقیق در دو بخش کمی و کیفی انجام شد. جامعه آماری تحقیق شامل دانشجویان کارشناسی (سال آخر)، فارغ التحصیلان علوم ورزشی، دانشجویان کارشناسی ارشد علوم ورزشی و استادان علوم ورزشی بود. نمونه آماری در بخش کمی شامل 148 نفر و در بخش کیفی (پانل دلفی) 10 نفر بود. روش نمونه گیری در بخش کمی، تصادفی طبقه ای و در بخش کیفی، موارد حاد بود. ابزار گردآوری داده ها، اسناد، مدارک و پرسشنامه های وضعیت آموزشی کارآفرینانه و نیازهای آموزشی محقق ساخته بود. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها توسط 10 نفر از متخصصان و ضریب پایایی هر یک بر اساس ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب (902/0 و 840/0) مورد تأیید قرار گرفت. از آمار توصیفی و استنباطی و از آزمون های کلموگروف اسمیرنوف، تی تک متغیره، آزمون فریدمن، کای دو و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که وضعیت آموزشی کارآفرینانه در برنامه درسی علوم ورزشی در استان مرکزی از دید دانشجویان و استادان این رشته، نامطلوب بوده و علاوه بر این، بین وضعیت آموزشی کارآفرینانه در برنامه درسی علوم ورزشی دانشگاه های دولتی و آزاد تفاوت معنی داری وجود نداشت. نیازهای آموزشی کارآفرینانه در برنامه درسی علوم ورزشی به دست آمد و اولویت این نیازها (621/189= 2، 001/0=) به ترتیب مربوط به نیازهای ساختاری، کارورزی و مهارت های کار گروهی و ... بود. بین نیازهای آموزشی کارآفرینانه و برنامه درسی فعلی ارتباط معناداری وجود نداشت (117/1=r، 152/0=p). بر اساس رویکرد دلفی و با توجه به نیازهای آموزشی به دست آمده، اصلاحات نیازسنجی در سه سطح دانشجویان، ساختاری و اساتید به دست آمد و منابع موردنیاز جهت ایجاد نظام آموزشی کارآفرینانه محور در برنامه درسی ارائه شد و درنهایت راهکارهای پیشنهادی برای توسعه آموزش کارآفرینی در برنامه درسی علوم ورزشی بیان شد. درنتیجه به نظر می رسد نظام آموزشی فعلی در بخش علوم ورزشی (برنامه درسی و ساختار) نتوانسته است دانش، نگرش و مهارت کارآفرینانه را بین دانشجویان علوم ورزشی فراهم کند. بنابراین نیاز به بازنگری برنامه درسی و ساختارها در سه سطح نیازسنجی بسیار ضروری باشد.
