میکروامولسیون های عاری از سورفکتانت (SFME) همانطور که از نامشان مشخص است، در غیاب سورفکتانت های سنتی تشکیل می شوند. انتظار می رود که میکروامولسیون های عاری از سورفکتانت مشابه میکروامولسیون های مبتنی بر سورفکتانت (SBME) کاربردهای بالقوه جامعی داشته باشند، اما درک فعلی از میکروامولسیون های عاری از سورفکتانت بسیار محدود است و این سیستم ها نیاز به مطالعات بیشتری دارند. در این تحقیق، در بخش اول، یک سیستم جدید میکروامولسیونی عاری از سورفکتانت متشکل از متیل متاکریلات (MMA) به عنوان فاز روغن و 1-بوتانول به عنوان آمفی حلال، برای سنتز یک نانوکامپوزیت مبتنی بر پلیمر بدون استفاده از سورفکتانت گزارش می شود. برای این منظور، پس از رسم و بررسی دیاگرام فاز سه گانه سیستم پیشنهادی، میکروساختارها و انتقال ساختاری در سیستم میکروامولسیونی عاری از سورفکتانت با اندازه گیری هدایت الکتریکی و کشش سطحی مورد بررسی قرار گرفت. قطبیت میکرومحیط و حلالیت نمک فلزی در حوزه های آبی در منطقه میکروامولسیون نیز مطالعه شد. با توجه به دیاگرام فاز، سه میکروساختار مختلف از مناطق آب در MMA، دوپیوسته و MMA در آب شناسایی و با سیستم میکروامولسیونی بر اساس سورفکتانت Tween 80 مقایسه شد. اندازه قطرات میکروامولسیون با روش پراکندگی نور پویا (DLS) مشخص گردید. در نهایت، نانوکلوئید پایدار از نانوذرات نقره در سیستم میکروامولسیونی عاری از سورفکتانت و همچنین حاوی سورفکتانت تهیه و سپس نانوکامپوزیت های (Ag/PMMA)، پس از فرآیند پلیمریزاسیون تهیه شدند. میکروسکوپ-الکترونی عبوری (TEM) و آنالیز شیمیایی عنصری طیف سنجی پراش انرژی پرتو ایکس (EDX) جهت مشخصه یابی نانوکامپوزیت های سنتز شده در سیستم های میکروامولسیونی عاری از سورفکتانت و حاوی سورفکتانت استفاده شد. نانوکامپوزیت های تهیه شده در هر دو سیستم، نتایج ضدباکتریایی مشابهی را نشان دادند. سیستم میکروامولسیونی عاری از سورفکتانت استفاده شده در کار کنونی به طور بالقوه می تواند به عنوان یک روش کاربردی جهت ساختن تنوعی از نانوکامپوزیت های عاری از سورفکتانت دیگر با کنترل سایز و مورفولوژی مورد استفاده قرار گیرد.. در بخش دوم از این تحقیق، یک سیستم میکروامولسیونی سبز عاری از سورفکتانت در حضور آمفی حلال 1-بوتانول، مایع یونی آب دوست 1-بوتیل-3-متیل ایمیدازولیوم تترافلئورو بورات و روغن MMA طراحی
