تورج سپهوند

زمینه و هدف: آموزش به روش ترغیبی بستری است که در آن هیجانات و ویژگی های مثبت افراد افزایش می باید و در مقابل آن هیجانات و ویژگی های منفی کاهش می یابد واین روش می تواند زمینه ساز کسب آموزش ها و یادگیری هایی باشد که در چهارچوب آموزش سنتی قابل پیگیری نیست. یا توجه به ضرورت داشتن سلامت روان و افزایش روز افزون رشد اخلاقی نوجوانان در جامعه کنونی، هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر آموزش ترغیبی بر رشد اخلاقی و بهزیستی روانشناختی دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی بود. مواد و روش ها: جامعه ی آماری مطالعه حاضر، شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه ششم مقطع ابتدایی شهرستان خوانسار در سال تحصیلی 98-1397 بود. در این پژوهش از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد و نمونه ای به حجم 24 نفر آزمودنی انتخاب شد. 12 نفر در گروه آزمایش در یک مدسه و 12 نفر در مدرسه ای دیگر در گروه کنترل حضور داشتند و دو مدرسه نیز بصورت تصادف به گروه آزمایش و کنترل واگذار شد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل: پرسشنامه رشد اخلاقی لطف آبادی (1390) و پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (1989) بوده است. عملکرد، رفتار و برنامه ریزی گام های آموزشی توسط معلم بر اساس نظریه ترغیبی، بخصوص اقدام بر اساس مدل مارپیچ ترغیبی به عنوان آموزش ترغیبی در نظر گرفته شد. جهت آزمون فرضیه ها از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره استفاده شد. همچنین برای تجزیه و تحلیل کلیه محاسبات از نرم افزار Spss، نسخه 18 بهره گرفته شده است. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که میانگین گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در هر دو متغیر رشد اخلاقی و بهزیستی روانشناختی افزایش معناداری داشته است، بنابراین آموزش به روش ترغیبی بر متغیرهای رشد اخلاقی و بهزیستی روانشناختی تأثیر معنادار دارد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت معلمی که با سبک ترغیبی مسائل موجود و موضوعات آموزشی را دنبال می کند و در یک فضای ترغیبی به انجام فعالیت می پردازد، می تواند باعث افزایش و بهبود رشد اخلاقی و بهزیستی روانشناختی در دانش آموزان، بخصوص در ابعاد اخلاق زیست محیطی، اخلاق مراقبت از خود، اخلاق انسانی و اخلاق معنوی در زمینه ی رشد اخلاقی و خودپیروی، تسلط محیطی، رشد شخصی، روابط مثبت با دیگران و پذیرش خود در زمینه ی بهزیستی روانشناختی شود. از این رو نظریه ی ترغیبی